Liefde en haar bezegeling

Ibn Jawzi zei: “Als je niet hartstochtelijk lief hebt gehad en niet weet wat verlangen betekend sta dan op en ga hooi eten want je bent niet meer dan een ezel.” En: “Jij en een harde steen zijn hetzelfde.” [Dhaamul Hawaa]

Ibn Hazm zei: “Liefde is in werkelijkheid een verbazende kwaal; het is een heerlijke kwaal, een meest wenselijke ziekte. Wie er vrij van is houdt er niet van om er immuun voor te zijn, en wie erdoor gekweld is verlangt er niet naar ervan te genezen. Onder mijn kennissen heb ik een jongen gekend die verzonken was in liefde, en zat vast in haar netten, passie had hem zwaar getroffen, ziekte had hem versleten. Desondanks vond zijn ziel er geen troost in om Allah te smeken deze ellende van hem te verwijderen; zijn tong was niet vrij om verlossing te verzoeken. Zijn enige smeekbede was verenigd en bezeten te worden met degene van wie hij hield, ondanks de enorme omvang van zijn lijden en lang voortdurende zorgen.” [Tawq Al-Hamama]

Ibn Hazm zei: “Liefde heeft een aantal kenmerken, welke de intelligente persoon snel herkent, en de slimme persoon gemakkelijk herkent. De zwoele blik is hiervan is de eerste; het oog is de poort van het ziel, het kijkglas tot haar geheimen, welke haar meest intieme gedachten ontbloot, en uitdrukking geeft aan haar diepst verborgen gevoelens. Je zult de minnaar naar zijn geliefde zien staren zonder te blinken; zijn ogen volgen elke beweging van de geliefde, trekt zich terug wanneer zij terugtrekt, beweegt met haar mee wanneer zij beweegt, net zoals de blik van een kameleon die meebeweegt met de verschuiving van de zon. De minnaar zal zijn gesprekken tot de geliefde richten, zelfs wanneer hij toch oprecht beweert een ander te adresseren; de genegenheid is duidelijk voor iedereen met ogen die zien. Wanneer de geliefde spreekt, luistert de minnaar met intense aandacht naar elk woord; hij verwondert zich over alles wat de geliefde zegt, hoe buitengewoon en absurd de opmerkingen ook mogen zijn, hij gelooft dit vanzelfsprekend, zelfs wanneer het een duidelijke leugen is. En is het ermee eens, hoewel diegene duidelijk fout zit. Getuigd in het voordeel van de geliefde, zelfs in mogelijk onrecht. En volgt de geliefde op elk pad en in elke opinie. De minnaar spoedt zich naar de plek waar de geliefde zich op dat moment begeeft, streeft ernaar zo dicht mogelijk bij de geliefde te zitten en schuift zich dicht aan, verzaakt elke bezigheid die eisen zijn gezelschap te verlaten, maakt elke zaak die om zijn afscheid eist licht hoe zwaar deze ook mag zijn, en is zeer langzaam in bewegen wanneer hij zijn afscheid neemt. Andere kenmerken van liefde zijn de plotselinge verwarring en opwinding die de minnaar verraden wanneer hij de geliefde onverwachts ziet naderen, de onrust die hem overmeestert wanneer hij iemand ziet die op de geliefde lijkt, of wanneer de naam van de geliefde plots wordt uitgesproken.” [Tawq Al-Hamama]

Ibn Hazm zei: “Een man in liefde zal verspillend uitgeven tot aan de grens van zijn vermogen, op een wijze die hij voorheen zou weigeren; alsof hij degene is die de gift ontvangt. Dit alles zodat hij zijn goede kanten kan vertonen, en zichzelf begeerlijk maakt. Hoe vaak heeft de gierigaard zijn portemonnee geopend, de chagrijn zijn frons ontspannen, de lafaard heldhaftig ten strijde sprong, de lomperd opeens scherpzinnig werd, de boer in een perfecte heer veranderde, de viezerik zichzelf veranderde in een elegante ijdeltuit, de slungel zich optooide, de uitgeleefde zijn verloren jeugd heroverde, de vrome en respectabele losbandig werd, en dit alles vanwege liefde.” [Tawq Al-Hamama]

Ibn Hazm zei: “Er zijn vijf fasen in de groei van liefde: de eerste fase is aangenaam denken over iemand, dat wil zeggen, iemand vind diegene leuk of is gecharmeerd door het karakter van diegene. Dit is onderdeel van het aangaan van vriendschap. Dan is er bewondering, dat is het verlangen om dicht in de buurt te zijn van diegene die men bewondert. Dan is er hechte vriendschap, wanneer je de ander vreselijk mist wanneer deze afwezig is. Dan is er verliefde genegenheid, wanneer je volledig geobsedeerd bent door de beminde. In de woordenschat van liefde wordt dit 'Ishq genoemd; de slavernij van liefde. Ten slotte is er passie, wanneer men niet meer kan slapen, eten of denken. Dit kan je ziek maken tot het punt van psychose of zelfs de dood.” [Al-Akhlaaq Wa siyar]

Ibn Taymiyah zei: “...Het hoogste niveau van liefde is At-Tatayyum. Haar eerste niveau is Al-‘Alaaqah (verbondenheid) vanwege de verbinding van de harten met de geliefde. Daarna komt het niveau van de As-Sabaabah (verlangen en begeren), wanneer het hart begint te snakken naar de geliefde. Hierna komt de liefde van Al-Gharaam (beminnen en passie), welke de liefde is die onlosmakelijk is verbonden met het hart. Daarna komt Al-‘Ishq (vurige en passionele liefde) en haar uiteindelijke niveau is At-Tatayyam (slavernij, gevangenschap en aanbidding). Men zegt, taymullaah (slaaf van Allah). Dus de mutayyam is de slaaf van zijn geliefde.” [Al-‘Uboodiyyah]

Ibn Qayyim zei: “De dronkenschap van liefde is erger dan de dronkenschap veroorzaakt door wijn, want de dronkenschap veroorzaakt door wijn zal vergaan, maar de dronkenschap van liefde vergaat zelden, totdat men in de greep van de dood ligt.” [Rawdat Al-Muhibbeen, p. 104]

Ibn Hazm zei: “Weet dat liefde een doeltreffende autoriteit en een beslissende soevereiniteit over het ziel uitoefent, haar bevelen kunnen niet worden bestreden, haar verordeningen en regels mogen niet worden overtreden, en tegen haar heerschappij is geen beroep mogelijk. Liefde draait de hechtste vlechten los, maakt de strakste strengen los, lost het meest solide op, en ontbindt het meest stevige; het dringt tot het diepste van het hart.” [Tawq Al-Hamama]

Ibn Qayyim zei in Jawaab Al-Kaafi: “Wat betreft het houden van vrouwen, de persoon die liefde voor hen voelt kan niets kwalijk worden genomen. Integendeel, het is onderdeel van zijn volmaaktheid (als mens) want Allah zegt: “En onder Zijn tekenen, is dat Hij voor jullie uit jullie zelf echtgenoten schiep, zodat jullie rust in haar vinden, en Hij heeft liefde en tederheid tussen jullie (harten) geplaatst.” [Surah Ar-Room, aya 21]

En hij zei: “Wanneer we spreken over de voorschriften betreffende liefde, dan moeten we twee zaken onderscheiden. De ene is vrijwillig en de andere niet. Vrijwillige liefde is datgene wat leidt tot liefde (kijken en omgang) en dit is de liefde waarvoor je moet oppassen. De onvrijwillige liefde, wanneer dit gebeurt door een (toevallige, onbedoelde) plotselinge blik, of natuurlijke verlangen die ontwikkelen, dan kun je hier niet kwalijk voor worden genomen, maar hoe je hierop reageert is wat Allah jou aanrekent.”

Ibn Al-Qayyim zei: “Als liefde ontstaat vanwege een reden die niet haraam is, dan is de persoon niets te wijten.. Zoals een (onbedoelde) plotselinge blik en hij zijn blik hierna afwende, maar liefde greep zijn hart zonder zijn bedoeling..” [Rawdat Al-Muhibbeen 147]

Ibn Taymiyah zei: “Als dat niet het gevolg is van onzorgvuldigheid of overtreding van zijn kant, dan is er geen zonde op hem voor wat hem overkomen is.” [Madjmoo’ Al-Fataawa, 11/10]

Shaykh Abdullah Nasih ‘Ulwan zei: “De Islam leert ons dat degene die beproeft wordt met liefde voor een vrouw, en het niet mogelijk is voor hem om met haar te trouwen, dat hij dan afleiding van haar moet zoeken en haar vergeten. En als hem dat niet lukt en hij nog steeds aan haar denkt en over haar fantaseert, dan moet hij zijn uiterste best doen om zich te reinigen en kuis te blijven, in de hoop dat Allah zijn zorgen verlicht en hem een uitweg geeft voor zijn verdriet. En als hij desondanks in deze toestand blijft en haar niet kan vergeten en aan haar blijft denken tot aan zijn dood. Dan wordt deze minnaar beschouwd als een martelaar, omdat hij kuis bleef, zijn liefde verborgen hield en geduldig bleef tot zijn dood.

Want er is van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overleverd: “Wie iemand beminde en kuis bleef en dit verborgen hield tot aan zijn dood, sterft als een martelaar.” En in een andere versie: “Wie iemand beminde en kuis bleef en dit verborgen hield en geduldig bleef tot aan zijn dood, sterft als een martelaar.” [Al-Haakim, Al-Khattab, Ibn ‘Asakeer, Ad-Daylami en anderen]

De reden hiervoor is de psychologische toestand waarmee de minnaar is getroffen, welke buiten de wil van de mens valt.” [Al-Islaam Wal 7ob, p.44]

Ibn Al-Jawzi zei: “Een persoon kan worden blootgesteld aan de oorzaken van liefde dus wordt hij verliefd, en je kunt iemand op het eerste gezicht zien zonder dat dit liefde zal creëren, maar herhaaldelijk kijken naar deze persoon en het mengen met hem of haar kan leiden tot wat ondenkbaar was. Sommige mensen kunnen kijken naar een persoon en dat schept een soort van liefde, maar dan keren zij weg en deze liefde verdwijnt, omdat continue kijken liefde kan doen groeien. Zoals een tuin beplant met zaden die, indien zij wordt verwaarloosd, zal verschrompelen en sterven, maar als het wordt bewaterd zal floreren.” [Dhamm Al-Hawa p. 237]

Ibn Qayyim zei: “Hoe meer blikken elkaar opvolgen, hoe meer het hart gehecht raakt, zoals water waarmee een boom wordt geïrrigeerd.” [Rawdat Al-Muhibbeen, p. 94]

Zoals de asceet dichte: “Als jij jouw blik laat ronddwalen, zal het je tot veel hartverdriet leiden. Je zult zaken zien die je verlangt maar niet kunt winnen, en u bent niet in staat dat met geduld te verdragen. Hoeveel blikken zijn fataal geweest voor het hart van degene die keek, zo fataal als een pijl zonder boog noch pees.”

Ibn Al-‘Uthaymeen zei: “Als het zo gebeurt dat er liefde tussen een man en een vrouw is ontstaan, dan is trouwen de meest effectieve manier om fitnah en immoraliteit af te weren voor hen, omdat zijn hart aan haar gehecht zal blijven als hij haar niet huwt, en dit kan leiden tot fitnah.” [As-ilat Al-Baab Al-Maftooh, vraag nr. 868]

Er is van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd: “Wij denken dat er niets beter is voor degene die van elkaar houden dan het huwelijk.” [Ibn Maadjah 1847, Saheeh geclassificeerd door Al-Busayri en door Shaykh Al-Albaani in As-Silsilah As-Saheehah 624]

In een andere overlevering: “Er is niets zoals het huwelijk voor twee mensen die van elkaar houden.” [Ibn Maadjah 1847, Saheeh geclassificeerd door Al-Albaani in Saheeh Sunan Ibn Maadjah]

As-Sindi zei, zoals genoteerd in Haamish Sunan Ibn Maadjah: “Wat dit betekend is dat wanneer er liefde leeft tussen twee mensen, deze liefde niet zal verder groeien of langer zal voortleven door iets behalve door het huwelijk. Als er een huwelijk is samen met deze liefde, dan zal deze liefde groeien en sterker worden met de dag.”

Abu Hurayrah heeft van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd: “Drie mensen hebben bij Allaah het recht om door Hem geholpen te worden: De Mujaahid op het pad van Allaah, de schuldenaar die een lening wil afbetalen en degene die van plan is om te trouwen omdat hij kuis wil blijven.” [Sunan At-Tirmidhi 1655, Hassan]

Al-Mubaarakfoori zei: “Degene die van plan is om te trouwen omdat hij kuis wil blijven.” Betekent kuisheid van ontucht. At-Teebi zei: De reden waarom hij dit zei is omdat dit moeilijke zaken zijn die zwaar op een persoon wegen en zijn nek kunnen breken, tenzij Allah hem helpt is hij niet in staat om ze te verrichten. De meest moeilijke van hen is kuis blijven, want dit betekend het onderdrukken van het verlangen welke in de mens is geschapen, want het is een dierlijke verlangen dat je naar beneden kan trekken tot het laagste niveau, maar als hij kuis blijft met de hulp van Allah, dan zal hij de status van engelen bereiken en het hoogste deel van ‘Illiyeen (het Paradijs).” [Tuhfat al-Ahwadhi, 5/242]

‘Abdullah ibn Mas’ood zei: “Waarlijk, genegenheid komt van Allah en haat van de Shaytaan, die wenst gehaat te maken wat Allah heeft toegestaan (d.w.z het huwelijk).” [Ibn Abi Shaibah, At-Tabaraani en ‘Abdur-Razzaaq: Saheeh. Zie Adaab Az-Zafaaf van Al-Albaani]

Een man kwam naar de Amir Umar ibn Khattab en wilde van zijn vrouw scheiden, Umar zei dat hij dat niet moest doen. De man zei; “Maar ik houdt niet (meer) van haar.” Umar antwoordde; “Wee jou, is een huishouden dan slechts op liefde gebouwd? Waar is de zorg en hoede gebleven?”

An-Nawawi zei: “Wanneer een man naar een vrouw kijkt en zijn hart heeft het verlangen naar geslachtsgemeenschap, dan zal het huwelijk met haar resulteren in verder groeiende liefde. Dit is vermeld door At-Teebi. En nog correcter is de uitspraak dat het huwelijk de grootste remedie is waarmee je verlangen en passie voor gemeenschappelijke relaties kunt behandelen. Want het is een remedie welke geen enkele andere gelijke heeft.. Allah vermeld dat hij onze last wenst te verlichten toen hij over dit onderwerp sprak en informeerde ons over de zwakheid van de mens (Surah An-Nisaa, aya 28). Dit bewijst dat de mens te zwak is om deze verlangens te dragen, en dat Allah deze zaak voor hem verlicht heeft door het toestaan van reine vrouwen.. Wanneer hij het voornemen heeft om een vrouw ten huwelijk te vragen, en hij ziet haar en voelt liefde voor haar, dan is het toegestaan om een huwelijk te plannen gebaseerd op wat hij zag.” [Faydul Qadeer]

Er is overgeleverd van Al-Mugheerah ibn Shu’bah dat hij een vrouw ten huwelijk wilde vragen, en de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] zei: “Ga haar zien, want dan zal de kans groter worden dat er liefde tussen jullie zal ontstaan.” [At-Tirmidhi 1087, Hassan geclassificeerd door An-Nasaai 3235]

Ibn Hazm zei: “Elegantie bestaat uit fijne gelaatstrekken, soepele bewegingen, sierlijke gebaren, een ziel in harmonie met het figuur welke het lot haar heeft gegeven, zelfs wanneer er geen zichtbare schoonheid is. Allure is de schoonheid van elke trek afzonderlijk beschouwd. Maar iemand wiens trekken als mooi beschouwd worden wanneer ze afzonderlijk genomen worden kan alsnog koud zijn, niet opwindend, zonder charme, verleidelijkheid of elegantie. Verleidelijkheid is het aura van de zichtbare delen, ook wel bekend als elegantie en aantrekkelijkheid. Charme is een zekere iets wat geen andere woord kent om het te verklaren. Het is de ziel die het waarneemt, en iedereen weet wat het is, wanneer ze het zien. Het is als een sluier over het gezicht, een stralend licht dat alle harten naar haar toe trekt, waardoor iedereen het erover eens is dat het mooi is, zelfs als het niet gepaard gaat met fraaie kenmerken. Iedereen die het ziet wordt erdoor verleid, gecharmeerd, verslaafd, maar wanneer je naar elke trek apart kijkt, zou u desondanks niets bijzonders vinden. Men zou kunnen zeggen dat er een bepaald geheimzinnig iets is wat je ziet wanneer je kijkt in het ziel. Dit is de piek van schoonheid. Echter, smaken verschillen. Sommigen geven de voorkeur aan verleidelijkheid, anderen geven de voorkeur aan sierlijkheid. We noemen schoonheid opwindend wanneer er een combinatie is van sommige van deze kwaliteiten.” [Al-Akhlaaq Wa Siyar]

Jaabir ibn ‘AbdAllah overlevert van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] dat hij zei: “Wanneer iemand van jullie een vrouw ten huwelijk wil vragen, als hij naar haar kan kijken om datgene te zien wat hem zal aanmoedigen om met haar te trouwen, laat hem dit dan doen.” Jaabir zei: “Ik vroeg een jong meisje ten huwelijk, en was gewend me te verstoppen vanwaar ik haar kon zien, totdat ik datgene zag wat mij aanmoedigde om met haar te trouwen, dus deed ik dit.” [Saheeh Abi Dawud, nr. 1832]

Imam An-Nawawi zei: “Wanneer iemand wil trouwen, is het gewenst (musta7ab) om naar haar te kijken zodat hij geen spijt zal hebben. Volgens een andere mening is het niet gewenst maar toegestaan. De eerste opinie is correct vanwege de hadeeth, en het is toegestaan om herhaaldelijk te kijken, met of zonder haar toestemming. Als het niet gemakkelijk is om naar haar te kijken, dan mag hij een vrouw naar haar sturen om haar te bekijken en aan hem te omschrijven. Een vrouw mag ook kijken naar een man als zij met hem wil trouwen, want zij zal ook in hem wensen wat hij in haar wenst. Wat toegestaan voor hem is om te zien zijn; het gezicht en de handen, haar voorkant en achterkant.” [Rawdat At-Taalibeen wa ‘Umdat Al-Mufteen, 7, 19-20]

Ibn Hadjar zei: “De meerderheid van de geleerden zeiden dat het toegestaan is om naar haar te kijken als hij wenst, zonder haar toestemming.” [Fath al-Baari 9/157]

Al-Albaani ondersteunde deze opinie en zei: “Dergelijk bewijs vinden we in de woorden van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] in de hadeeth “Zelfs als zij het niet weet.” Dit word ondersteunt door de daden van de Sahaabah in overeenstemming met de Sunnah, zoals Muhammad ibn Muslimah en Jaabir ibn ‘AbduAllah, beiden verborgen zich zodat ze dat van hun verloofden konden zien wat hun zou aanmoedigden om met hun te gaan trouwen..” [As-Silsilat As-Saheehah 1/156]

Ibn Hazm zei: “Als de oorzaak van liefde slechts fysieke schoonheid was, zou het gevolg zijn dat er geen enkele lichaamsgebreken in welke vorm dan ook bewondering zou aantrekken, maar toch kennen wij velen die eigenlijk liever het minder begeerlijke wensen en volstrekt niet in staat zijn om hun hart ervan af te keren, ondanks dat ze bewust zijn van het meer begeerlijke. We concluderen daarom dat de oorzaak van liefde iets is wat zich in de ziel zelf bevind. Het is waar, soms ontstaat liefde als gevolg van een bepaalde oorzaak buiten de ziel, maar dan overlijdt het wanneer deze oorzaak verdwijnt; iemand die om je geeft vanwege een bepaalde omstandigheid, zal zijn rug toe keren wanneer dit motief niet meer bestaat.” [Tawq Al-Hamama]

Ibn Hazm zei: “Om liefde haar vrije gang te laten gaan is het essentieel dat de twee geliefden niet verveeld moeten raken, dit is een negatief gevoel welke ruimte geeft voor het groeien van afkerigheid. Perfecte liefde zou zijn wanneer de twee geliefde vergeten werden door het lotsbestemming terwijl zij van elkaar genieten. Maar waar zou dat kunnen gebeuren behalve het Paradijs? Alleen daar kan liefde verzekerd zijn van bescherming, want dit is het tehuis van eeuwige stabiliteit en duurzaamheid. Op de wereld zijn zulke gevoelens daarentegen niet beschermd tegen ongeluk en tegenslagen, en gaan we door dit leven heen zonder ooit volledige welbehagen te proeven.” [Al-Akhlaq wa Siyar]

Abu Hurayrah heeft van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd: “Geen enkele gelovige man zou een gelovige vrouw dienen te haten. Als hij een hekel heeft aan een bepaalde eigenschap van haar, zal hij tevreden zijn met een andere.” [Saheeh Muslim 2672]

Thaabit Al-Banaanee zei: “Ik was met Annas ibn Maalik en een dochter van hem was aanwezig. Hij zei: “Een vrouw kwam naar de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] en bood haarzelf aan voor een huwelijk met hem. Ze zei: “Oh Boodschapper van Allah heb je enige behoefte aan mij (d.w.z wens je met mij te trouwen)?” De dochter van Annas zei hierop: “Hoe weinig was haar schaamte, schaamteloos, hoe schaamteloos!” Annas zei tegen haar: “Zij was beter dan jij, ze had een verlangen voor de Profeet dus bood ze haarzelf voor een huwelijk aan met hem.” In een andere overlevering: “Zij is beter dan jij want zij presenteerde haarzelf voor de Profeet.” [Saheeh Bukhari, 5120 & 6123]

Imaam Al-Bukhari vermelde deze hadeeth onder het hoofdstuk: “Een vrouw die haarzelf ten huwelijk aanbied voor een rechtgeschapen man.”

Ibn Hadjar zei: “Ibn Al-Munayyir zei in Al-Haashiyyah: één van de subtiele punten van de kennis van Al-Bukhaari is dat hij uit dit specifieke verhaal van de vrouw die haarzelf aanbood in een huwelijk met de Profeet een algemene beginsel ontleedde, hij begreep dat het toegestaan was voor de vrouw om haarzelf aan te bieden voor een huwelijk met een rechtschapen man wiens rechtschapenheid ze bewondert, en als hij haar ook leuk vindt mag hij met haar trouwen, conform de voorwaarden van het huwelijk waaraan moet worden voldaan. Deze twee ahadeeth – De hadeeth van Sahl ibn Sa’d en de hadeeth van Annas, die beide een melding maakten van een vrouw die haarzelf aanbod voor een huwelijk met de Profeet – geven aan dat het toegestaan is voor een vrouw om haarzelf ten huwelijk aan te bieden voor een man, en hem te laten weten dat zij een voorkeur aan hem heeft, en er is niets mis met haar om dit te doen. En degene aan wie een vrouw haarzelf aanbied ten huwelijk heeft de keuze om dit te accepteren of te weigeren, maar hij hoeft zijn weigering niet regelrecht te uiten, in plaats daarvan volstaat het voor hem om slechts te zwijgen.” [Fathul Baari, vol. 9/175]

Al-‘Aynee zei: “De woorden van Annas tegen zijn dochter “Zij is beter dan jij..” geven aan dat het toegestaan is voor een vrouw om haarzelf ten huwelijk aan te bieden voor een rechtschapen man, en hem van haar voorkeur te vertellen vanwege zijn rechtschapenheid en deugd, of vanwege zijn kennis en eer, of vanwege bepaalde karaktereigenschappen of religieuze toewijding, en er geen schaamte op haar rust indien zij dat doet, eerder is dat een teken van haar deugd. De dochter van Annas keek naar de buitenkant en begreep dit niet goed totdat Annas zei: “Zij is beter dan jij.” Wat betreft vrouwen die henzelf ten huwelijk aanbieden aan een man voor enig wereldse redenen, dit is iets wat in het uiterste wordt verafschuwd.” [Umdatul Qaari Sharh Saheeh Al-Bukhari, 20/113]

Ibn Qayyim Al-Jawziyyah zei: “Verenigbaarheid tussen twee zielen is één van de sterkste oorzaken van liefde. Elk persoon wordt aangetrokken tot datgene wat verenigbaar is met hem. Elk ziel verlangt naar een ander ziel welke overeenkomstig is met haar, want iets dat overeenkomt met iets, zal er vanuit nature aangetrokken tot voelen. Dit is waarom sommige mensen zeggen dat liefde niet alleen veroorzaakt wordt door uiterlijke schoonheid, en het gebrek aan uiterlijke schoonheid niet hoeft te betekenen dat er geen liefde kan zijn, eerder is het overeenkomstigheid tussen zielen en overeenkomstigheid in hun karakters welke in hun zijn gecreëerd dat er toe doen. De realiteit van liefde is dat het vergelijkbaar is met een spiegel in welke de minnaar zijn eigen karaktereigenschappen en vriendelijkheid ziet in het evenbeeld van zijn geliefde, dus in werkelijkheid heeft hij zichzelf lief en zijn karaktereigenschappen en degene die vergelijkbare karaktereigenschappen bezit.

Dus nobele, pure en verheven zielen hebben in het specifiek karaktereigenschappen van perfectie lief, de meest geliefde zaken voor hen zijn kennis, moed, waardigheid, vrijgevigheid, vriendelijkheid, geduld en standvastigheid, want deze karaktereigenschappen zijn overeenkomstig met de essentie van deze zielen, in tegenstelling tot lage en gemene zielen welke ver verwijderd zijn van het liefhebben van deze karaktereigenschappen. Veel mensen zijn gemotiveerd om vrijgevig en vriendelijk te zijn vanwege hun grote liefde voor deze karaktereigenschappen en de voldoening die zij vinden in het doen van deze zaken, het is daarom dat Al-Ma’moon zei: “Vergiffenis is zo geliefd voor mij gemaakt dat ik bang ben dat ik niet voor beloond zal worden.” En er wordt gezegd dat er aan Imaam Ahmad ibn Hanbal gevraagd werd of hij zijn kennis omwille van Allah op had gedaan, en hij antwoordde: “Iets omwille van Allah doen is zeer zeldzaam, het was iets wat geliefd voor mij werd gemaakt, dus deed ik het.” Iemand anders zei: “Ik geniet ervan om te geven, meer dan degene geniet van hetgeen hij van mij aanneemt en ik hem heb gegeven.”

Als de liefdesrelatie is gebaseerd op overeenkomstigheid en harmonie, dan zal het versterkt en hechter worden, en niets zou het kunnen verwijderen behalve iets dat sterker is dan de oorzaak hiervan. En als het niet gebaseerd is op overeenkomstigheid en harmonie, dan is het niets meer dan liefde voor een reden, welke zal verdwijnen wanneer de reden verdwijnt. Als je naar de schepping kijkt, dan zul je zelden twee mensen vinden die van elkaar houden behalve dat er enige overeenkomstigheid tussen hun is of zij hebben iets gemeen wat betreft daden, karaktereigenschappen en doelen. Als de doelen, karaktereigenschappen, daden of manieren verschillen, dan kan er alleen afkeer en afstand bestaan tussen hun harten. Het is voldoende om de Saheeh Hadeeth van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] op te noemen: “De gelovigen zijn in hun onderlinge barmhartigheid, liefde en mededogen vergelijkbaar met één lichaam, als een deel ervan pijn voelt dan zal het gehele lichaam meelijden doormiddel van slapeloosheid en koorts.” [Rawdat al-Muhibbeen 66-74]

Er is van ‘Aisha overgeleverd dat de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] zei: “Zielen zijn zoals (groepen) gerekruteerde soldaten, welke zij herkennen daarmee kunnen zij opschieten, en welke zij niet herkennen daar kunnen zij niet mee opschieten.” [Saheeh Bukhari]

Ibn Hadjar verzamelde in zijn commentaar op deze hadeeth, betreffende de uitspraak “Zielen zijn zoals gerekruteerde soldaten..” dat Al-Khataabi zei: “Dit kan refereren naar hun overeenkomsten wat betreft goed of kwaad, rechtschapenheid of verderfelijkheid. Goedaardige mensen zijn geneigd tot andere goedaardige mensen, en kwaadaardige mensen zijn gelijkerwijs geneigd tot andere kwaadaardige mensen. Zielen voelen verbondenheid met elkaar volgens hun aard in welke ze geschapen zijn; goed of kwaad. Als het natuur van de zielen overeenkomstig is, dan zullen ze met elkaar opschieten, in andere gevallen zullen zij niet goed met elkaar kunnen opschieten. Het zou kunnen zijn dat er gerefereerd word naar het begin van de schepping in de wereld van het ongeziene, waar de zielen, zoals overlevert, eerder geschapen werden dan het lichaam, en zij elkaar gewend waren te ontmoeten en hun pessimisme met elkaar deelden over de toekomst. En toen de zielen hun lichamen binnen traden (in de fysieke wereld) ze elkaar kunnen herkennen uit het verleden, en goede verstandhoudingen met elkaar hebben of niet, op basis van hun voorgaande ervaring.”

An-Nawawi zei: “De geleerden zeiden dat de betekenis hiervan verzamelde groepen van verschillenden soorten betekend. Zij schieten met elkaar op vanwege iets dat ze gemeen met elkaar hebben welke Allah (in hen) heeft geschapen.”

Ibn Al-Jawzi zei: “Wat we uit deze hadeeth leren is dat wanneer een persoon ontdekt dat hij afkeer voelt tegenover iemand die bekend staat voor zijn deugdzaamheid en rechtvaardigheid, de oorzaak zou moeten proberen uit zoeken hiervoor, zodat hij zich kan inzetten om zichzelf van iets ongewenst te verlossen. Hetzelfde geld voor het tegenovergestelde (iemand lief hebben die bekend staat om zijn kwaad).”

Al-Qurtubi zei: “Alhoewel het allen zielen zijn, verschillen zij op meerdere gebieden, dus een persoon zal verbondenheid voelen met zielen van een bepaalde soort, en zal met hun op kunnen schieten vanwege een bepaalde eigenschap die zij gemeen hebben.”

Allah heeft geopenbaard: “Slechte vrouwen zijn voor de slechte mannen, en de slechte mannen zijn voor de slechte vrouwen. En goede vrouwen zijn voor de goede mannen en de goede mannen zijn voor de goede vrouwen..” [Surah An-Noor, aya 26]

Shaykh ‘AbuRahmaan As-Sa ‘di zei: “Dit betekend dat alle kwaadaardige mannen, vrouwen, woorden en daden geschikt zijn voor het kwade en ermee in overeenstemming zijn of het vergezellen en ermee in harmonie zijn. En alle goedaardige mannen, vrouwen, woorden en daden geschikt zijn voor het goede en ermee overeenstemming zijn of het vergezellen en ermee in harmonie zijn. Deze uitleg is van algemene zin en exclusief uitzonderingen. Één van de grootste toepassingen hiervan betreft de Profeten, vooral de Boodschappers van Ulul ‘Azm -en vooral hun leider Muhammad, SalAllahu ‘alayhi wa selam, de beste onder de goede schepsels- slechts de beste vrouwen zijn geschikt voor hen. [Tafsir Al-Sa’di, p. 563]

‘Abdur-Rahman bin Zayd bin Aslam zei: “Kwaadaardige vrouwen zijn voor kwaadaardige mannen, en kwaadaardige mannen zijn voor kwaadaardige vrouwen. En goedaardige vrouwen zijn voor goedaardige mannen, en goedaardige vrouwen zijn voor goedaardige mannen.”

‘Abu Allah ibn Mas’ud en Anas ibn Malik hebben van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd: “Een persoon zal met degenen zijn waarvan hij houdt.” [Saheeh Bukhari 6169, Saheeh Muslim 2640 en 2639]

Abu Hatim zei: “De reden waarom mensen eensgezindheid en harmonie vinden onder elkaar ligt verborgen in de herkenning van twee zielen. En eveneens ligt hun onenigheid en scheiding verborgen in hun onderlinge afkeer. Dus als twee zielen elkaar herkennen zullen ze vertrouwen en genegenheid onder elkaar vinden en als er afkeer is tussen de twee zielen zullen ze onenigheid en scheiding onderling vinden.”

Mujahid verteld dat Ibn ‘Abbas een man zag zei: “Voorzeker hij heeft mij lief.” Hij werd gevraagd hoe hij dit wist. En antwoordde: “Want ik houd van hem en zielen zijn zoals gerekruteerde soldaten, zij die elkaar herkennen verenigen in harmonie en zij die elkaar niet herkennen leven in onderlinge afkeer.”

Abu Hatim zei: “Het grootste teken dat duidelijk maakt hoe een persoon is in zijn dagelijkse aangelegenheden, wordt uitgedrukt door wie hij bevriend en wie hij vijandig is, omdat een persoon zich op het pad van zijn vriend bevind en soortgelijke vogels vliegen in zwermen. Ik heb nog nooit iets gezien wat elkaar meer aanduid, nog meer dan rook brand aanduidt, dan een metgezel die zinspeelt op de realiteit van zijn metgezel. De verstandige vermijdt het vergezellen van verdachte mensen en blijft uit de buurt van degene wiens religie twijfelachtig is, want een mens word herkent aan zijn gezelschap en degene die samen leeft met iemand zal uiteindelijk aan hem toegeschreven worden. Men bevriend niemand met uitzondering van degene die op hem lijkt of van soortgelijk karakter is.”

Abu Hurayrah overleverde dat de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] zei: “Een persoon zal het pad volgen van zijn hechte vrienden, dus kijk uit wie je als hechte vrienden neemt.” [Saheeh geclassficieerd door Al-Albaani in Saheeh At-Tirmidhi]

Al-Ghazaali zei: “Zitten en mengen met iemand die geïnteresseerd is in wereldse profijten, zal jou ook wereldse profijten achterna laten jagen. Zitten en mengen met een zaahid zal jou ook weinig laten doen geven om wereldse profijten, want karaktereigenschappen worden makkelijk gekopieerd en iemand kan een karaktereigenschap kopiëren zonder dat hij dit zichzelf beseft.” [Tuhfat Al-Ahwadhi]

Er is van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overlevert: “Een vrouw kan gehuwd worden vanwege vier zaken: haar rijkdom, haar afkomst, haar schoonheid of haar religieuze toewijding. Kies de vrouw die religieus toegewijd is, moge je welslagen.” [Saheeh Bukahri en Muslim]

As-San’aani zei: “Deze hadeeth geeft aan dat de omgang met religieus toegewijde mensen in alle zaken de voorrang genieten, want met het vergezellen van hen kan men profiteren van hun goede houding, deugden en manieren, vooral iemands echtgenote. Zij is de eerste wiens religieuze toewijding in beschouwing genomen moet worden, want zij wordt zijn naaste metgezel, de moeder van zijn kinderen, de ene wie hij vertrouwd met zijn huis en zijn rijkdom en haarzelf.” [Subul As-Salaam 1/46]

Al-Haafidh ibn Hadjar zei: “Wat dit betekend is dat een man die religieus toegewijd is en van nobele karakter is, religie tot zijn focus zou moeten maken in alle zaken, met name lange termijn zaken. Dus de Profeet beval het zoeken naar een vrouw die religieus toegewijd is, dat is het ultieme doel.” [Fath Al-Baari, 9/135]

Er is overgeleverd dat ‘Abd Al-Rahman ibn Abzâ [Radiya Allahu ‘anhu] zei: “Een rechtschapen vrouw met een man, is als een grote goud gebladerde kroon op het hoofd van een koning. En een slechte vrouw is als een zware last op een oude man.” [Ibn Abi Al-Shaybah, Al-Musannaf artikel 17428.]

Sa´d ibn abi Waqqas overleverde van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam]: “Er zijn drie redenen voor menselijk geluk; een rechtschapen vrouw, een ruim huis en een goed rijdier. En er zijn drie redenen voor menselijk ellende; een kwaadaardige vrouw, een krap huis en een slecht rijdier.” [Marfoo’ Hadeeth, verzameld door Ahmad. En Saheeh bij Ibn Hibbaan en Al-Haakim.]

En in een andere versie: “Er zijn drie redenen voor menselijk ellende; een vrouw die je niet behaagt wanneer je naar haar kijkt, die je pijn doet met haar tong, en die jij niet vertrouwt wat betreft jouw eer en bezittingen wanneer je haar alleen achter laat. En een rijdier dat je lastig valt wanneer je het slaat, en als je het niet slaat assisteert het je niet om je reisgenoten bij te houden. En een krap huis met weinig uitrustingen.” [Al-Haakim]

Het is overgeleverd dat ‘Umar ibn Khattab [Radiya Allahu ‘anhu] de mensen een keer toesprak en zei: “Geen enkele man kan iets beters hebben na Imaan, dan een vrouw met een rechtschapen karakter, teder en vruchtbaar. En geen enkele man kan iets slechter hebben na ongeloof, dan een scherp getongde vrouw met een slecht karakter.” [Al-Hafidh Abul-Qasim Al-Asbahani, Al-Targhib wa Al-Tarhib artikel 1528.]

Ibn Hazm zei: “Een man die ongelukkig is vanwege de aanwezigheid van een persoon waar hij een afkeer van heeft, is net zoals een man die ongelukkig is vanwege de afwezigheid van een persoon die hij lief heeft. Er valt niet tussen beide te kiezen.” [Al-Akhlaq wa Siyar]

De Profeet werd gevraagd naar de beste echtgenotes, en antwoordde: “Ze gehoorzaamt hem als hij iets vraagt, ze maakt hem gelukkig als hij (naar haar) kijkt en ze beschermt haarzelf en zijn bezittingen voor hem (wanneer hij afwezig is).” [Vermeld in An-Nasaai, Saheeh]

Ibn ‘Abbaas heeft van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd: “Zal ik jullie informeren over de beste schat die een man kan verkrijgen; een rechtschapen vrouw.” [Verzameld door Al-Haakim in al-Mustadrak 2/363, no. 3281]

Ibn ‘Umar verhaalt dat slechte voortekenen werden besproken in het bijzijn van de Profeet, en de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] zei hierop: “Als slechte voortekenen zouden bestaan, dan zouden deze in een huis, een vrouw en een paard te vinden zijn.” [Saheeh Bukhari 5094, en Saheeh Muslim 2252]

Al-Khattaabi zei: “Deze uitsluiting is bedoeld om het geloof in slechte voortekenen op te heffen welke heerste in het pre-islamitische tijdperk. Het is alsof hij zei: “Als iemand van jullie een hekel heeft aan een bepaald huis, een bepaalde vrouw of een bepaald rijdier, dan zou hij dit moeten verlaten.”

De auteur van ‘Awn Al-Ma’bood zei, ‘Al-Haafidh ibn Hadjar zei, ‘Abdul Razzaaq verhaalde in Al-Musannaf op het gezag van Ma’mar: “Ik heb sommige mensen deze hadeeth horen interpreteren, en zeiden dat het slechte voorteken van een vrouw onvruchtbaarheid is, het slechte voorteken van een paard dat hij niet word gebruikt voor Jihaad en het slechte voorteken van een huis dat de buren slecht zijn.”

Andere zeiden dat een huis als slechte voorteken beschouwd kan worden wanneer het te klein en krap is, of er zijn slechte buren welke problemen veroorzaken. Een vrouw kan als slechte voorteken beschouwd worden als zij onvruchtbaar is of zij heeft een scherpe tong of gedraagt zich op een verdachte manier. Een paard kan als slechte voorteken beschouwd worden als het niet word gebruikt in Jihaad, of als het moeilijk handelbaar of te duur is. En een bediende kan als slechte voorteken beschouwd worden als hij een slecht karakter heeft en niet betrouwbaar en deugdzaam is. [Sharh An-Nawawi ‘ala Muslim]

Abu Sa’eed heeft van de Profeet [SalAllahu 'alayhi wa selam] overgeleverd: “Wees gewaarschuwd voor het groene mest.” Groen mest is vruchtbaar en ziet er mooi en fris uit, maar is in werkelijkheid vies en het stink. De metgezellen vroegen: “Wat is het groene mest?” Hij zei: “Een mooie vrouw met een slechte opvoeding.” [Ad-Daraqunti in Al-Afraad; Hadeeth Marfoo'. En door Al-‘Ajaloonee mentioned in Kashf-ul-Khafaa 1/319, no. 855]

Er is overgeleverd: “Er zijn drie mensen van wie de smeekbede, wanneer zij Allah smeken, niet beantwoord wordt; een man die een vrouw heeft met een slecht karakter maar hij scheidt niet van haar, een man die geld van iemand tegoed heeft maar hij heeft daar geen getuigen van en een man die geld geeft aan een zwakzinnig persoon.” [Verzameld door Al-Haakim, Abu Nu'aym, en anderen. Geauthentiseerd door Al-Albani in Sahih ul Jaami’ no. 3075 & As-Sahihah no. 1805]

Abu Hurayrah overlevert van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam]: “Er zijn drie serieuze zaken, of ze nu serieus worden uitgesproken of als grap, ze blijven serieus; Het huwelijk, scheiding en het terugnemen van je gescheiden vrouw.” [In andere versies wordt het bevrijden van een slaaf eraan toegevoegd. Verzameld in het hoofdstuk over scheiding door Abu Dawud, At-Tirmidhi en Ibn Madjah. Hadeeth Hassan Gharib, en is goedgekeurd door Al-Albaani]

Er is van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd: “Kies (een goede moeder) voor jullie nakomelingen, want voorzeker voorplanten is een strategie.” En in een andere versie van ‘Aicha: “Kies (een goede moeder) voor jullie nakomelingen, huw de geschikte (vrouwen) en huw (jullie kinderen) aan hen. [Ibn Madjah 1986]

En Ibn ‘Umar leverde het over met de bewoordingen: “En kijk naar het nest waarin jij jouw kind plaatst, want voorzeker voortplanten is een strategie.” [Verzameld door Al-Qadaa’ee in Musnad-ush-Shihaab 1/370, no. 638. Zie ook Kashf-ul-Khafaa 1/358, no. 960]

Een man bracht zijn zoon naar Umar ibn Khattaab [Radiya Allahu ‘anhu] en zei: “Mijn zoon is mij ongehoorzaam.” En begon over hem te klagen. Toen ‘Umar ibn Khattaab dit hoorde zei hij: “Jongeman, weet jij niet wat de rechten van je vader zijn?” En begon ze op te sommen. De jongen zei: “Oh Amirul Mu’mineen, hebben kinderen ook rechten ten opzichte van hun vader?” ‘Umar antwoordde: “Jazeker. Kinderen hebben ook rechten ten opzichte van hun vader.” De jongen vroeg naar deze rechten. ‘Umar antwoordde: “Dat hij ten eerste een goede moeder voor zijn kind uitzoekt. Hij dient een deugdzame vrome vrouw te huwen, en geen vrouw met een dubieus karakter. Ten tweede moet hij hem een goede naam geven. Ten derde dient hij hem religieuze kennis en de Quran te onderwijzen.”

De jongen zei: “Oh Amirul Mu’mineen, mijn vader heeft aan geen enkel van deze plichten voldaan, en is mij tekortgeschoten in deze rechten. Mijn moeder is ten eerste een slavin die hij voor vierhonderd dirhams heeft gekocht. Zij was een vuuraanbidster en is onwetend wat betreft religieuze kennis, Islamitische moralen en manieren. Ik ben in haar schoot opgegroeid, en ze heeft mij geen religieuze kennis meegegeven, dus wat kan ik hieraan doen? Ten tweede heb ik ook geen mooie naam gekregen, ik ben Ju’al (biet) genoemd. Ten derde heb ik geen enkele religieuze kennis meegekregen, en ken geen woord uit de Quran.” ‘Umar ibn Khattaab zei hierop tegen zijn vader: “Jij bent tekort geschoten in jouw plichten en nu kom jij klagen over je zoon? Jij bent degene die ongehoorzaam is.” [Verzameld door Abul Laith Samarqandi in Tanbihul Ghafileen]

Abul-Aswad Ad-Du’alee zei eens tegen zijn kinderen: “Ik was goed voor jullie toen jullie kinderen waren, toen jullie opgroeiden, en zelfs voordat jullie geboren werden.” Ze vroegen: “En hoe ben je goed voor ons geweest voordat we geboren werden?” Hij zei: “Ik koos een goede moeder voor jullie uit die jullie niet slecht zou behandelen.”

Ahmad bin Harb zei: “Als zes eigenschappen zich in een vrouw bevinden, dan is haar goedheid volmaakt; Het waken over de vijf (gebeden), het gehoorzamen van haar man, de tevredenheid van haar Heer zoekt, het waken over haar tong zodat zij niet roddelt en lastert, haar rug toekeert aan wereldse genietingen en geduldig is bij een tragedie.” [Min Akhlaaq As-Salaf]

‘Ali ibn Abi Talib [Radiya Allahu 'anhu] zei: “Wat een persoon tevreden stelt zijn vijf zaken: Dat zijn vrouw behaaglijk is, zijn kinderen loyaal zijn, zijn broeders vroom zijn, zijn buren deugdzaam zijn en zijn provisies bij Allah.” [Min Akhlaaq As-Salaf]

Abu Haatim al-Muzani heeft van Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overlevert: “Als iemand tot jullie komt met wiens religieuze toewijding en karakter jullie tevreden zijn, huw jullie dochters dan aan hem, als jullie dit niet doen dan zullen er veel rampspoeden en onheil in het land onstaan.” Ze zeiden: “Oh Boodschapper van Allah, en als er een bepaald bezwaar tegen hem is?” Hij antwoordde: “Als er iemand tot jullie komt met wiens religieuze toewijding en karakter jullie tevreden zijn, huw jullie dochter dan aan hem.” En herhaalde dit drie keer. [Overgeleverd door At-Tirmidhi 1085, Hassan geclassificeerd door Al-Baani in Saheeh Sunan At-Tirmidhi, 866]

Abu Hurayrah heeft van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd dat hij zei: “Een maagd kan niet gehuwd worden zonder haar instemming, en een gescheiden vrouw kan niet gehuwd worden zonder haar instemming.” [Saheeh Bukhari 5136 en Muslim 1419]

Ibn Taymiyah zei: “De ouders hebben het recht niet om hun kind tot een huwelijk met iemand te dwingen die hij niet wenst. Als hij weigert is hij niet ongehoorzaam; het is alsof hij word gedwongen iets te eten wat hij niet wil.” [Al-Ikhtiyaraat, p. 344]

Shaykh Muhammad ibn Ibraheem zei: “Wanneer een vrouw de pubertijd bereikt, en er komt iemand met wiens religieuze toewijding en karakter zij tevreden is en geschikt is voor haar, en de wali (zorgdrager, voogd, ouder) heeft geen bewijs dat hij niet geschikt is voor haar, dan moet de wali gehoor geven aan dit verzoek en haar met hem laten huwen. Als hij weigert dit te doen, dan zou hij op zijn verantwoordelijkheden gewezen moeten worden. Als hij hierna nog steeds weigert, dan verliest hij het recht van voogdij en gaat dit naar de volgende dichtstbijzijnde verwant aan de vaders kant.” [Uit zijn Fataawa, 10/97]

Er is van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overleverd: “Er is geen huwelijk behalve middels een voogd.” [At-Tirmidhi 1011, Saheeh] En er is ook overgeleverd: “Een vrouw die huwt zonder de toestemming van haar voogd, haar huwelijk is ongeldig, haar huwelijk is ongeldig, haar huwelijk is ongeldig.” [Saheeh Al-Jamee’ 2709]

Shaykh Ibn ‘Uthaymeen zei: “Zouden we het niveau maar bereiken waarbij een vrouw, indien haar vader weigert haar te laten huwen met iemand die geschikt is wat betreft religieuze overtuiging/toewijding en karakter, naar de qaadi (Islamitische rechter) zou durven te gaan zodat hij tegen haar vader kan zeggen: Regel haar huwelijk of ik zal het zelf regelen, of een andere voogd dan jij zal het regelen. Want dit is het recht van het meisje indien haar vader weigert haar huwelijk te regelen. Dit is haar recht volgens de Shariah. Zouden we dit niveau maar bereiken, maar de meeste meisjes worden hiertoe weerhouden door verlegenheid.” [Uit Al-Liqaa Ash-Shahri]

Shaykh Ibn ‘Uthaymeen zei ook: “Als de wali weigert de vrouw te laten trouwen met een man wiens religieuze toewijding en karakter goed zijn, dan gaat de voogdij naar de volgende dichtstbijzijnde mannelijke familielid aan de vaders kant, en de dichtste na hem enzovoorts. Als zij weigeren haar huwelijk te regelen, zoals meestal gebeurt, dan gaat de voogdij over naar de qaadi, en de qaadi dient het huwelijk van de vrouw dan te regelen. Als de zaak naar hem wordt verwezen en hij weet dat de voogden weigeren haar huwelijk te regelen, dan dient hij dat te doen, want hij is de wali in gevallen waarbij er geen specifieke wali is. De fuqaha (Islamitische rechtsgeleerden) vermelden dat wanneer de wali herhaaldelijk huwelijk aanzoeken van geschikte mannen weigert, hij een faasiq is (grote zondaar) en niet langer wordt beschouwd als iemand van goede karakter of het zijn van een wali, eerder volgens het best bekende standpunt van de madhab van Imam Ahmad, verliest hij ook het recht om het gebed te leiden en is het niet geldig om het gezamenlijk gebed achter hem te bidden. Dit is een ernstige zaak.

Sommige mensen, zoals wij hierboven hebben vermeld, weigeren huwelijksaanzoeken van geschikte mannen, maar het meisje kan zich te verlegen voelen om naar de qaadi te gaan om haar huwelijk te regelen. Dit is iets wat gebeurt. Maar zij zou de voor- en nadelen moeten overwegen, en beslissen welke de meeste schadelijke gevolgen heeft; zonder echtgenoot blijven en haar wali over haar leven laten regeren volgens zijn stemmingen, buien en verlangen, totdat ze oud word en niet langer meer wenst trouwen en hij haar uithuwelijk. Of naar de qaadi gaan en vragen om haar huwelijk te regelen want dat is haar recht volgens de Shariah. Ongetwijfeld geniet het tweede alternatief de voorkeur, welke is; dat ze naar de qaadi zou moeten gaan en vragen haar huwelijk te regelen, want zij heeft hiertoe het recht, en omdat het gaan naar de qaadi en het regelen van haar huwelijk door hem ook de belangen van anderen dient.. Dit dient drie doelen: De belangen van de vrouw zelf, zodat ze niet zonder echtgenoot blijft. De belangen van anderen, omdat dit de deur voor vrouwen zal openen die op iemand wachten die het voorbeeld zal geven welke ze kunnen volgen. En het voorkomen van dergelijk onderdrukkende voogden die beslissingen nemen voor hun dochters of andere vrouwen onder hun voogdij volgens hun eigen stemmingen of wat zij zelfs wensen.. Het dient ook een specifiek belang, namelijk het regelen van huwelijken voor zij die geschikt zijn wat betreft religieuze toewijding en karakter, en dus worden ze beschermd tegen dwaling en het vallen in haraam (ontucht en verboden relaties).” [Genomen uit Fataawa Islamiyyah, 3/148]