Onze relatie met Allah en Zijn gunsten

Leer Allah kennen en zien
In het hiernamaals zullen wij Allah zien, maar op deze wereld kunnen wij Hem ook zien. In het hiernamaals zullen we Hem zien middels onze ogen, maar op deze wereld zien wij Hem middels onze harten. Wanneer wij van Laa ilaaha illa Allah getuigen, dan zijn het onze harten die hiervan getuigen, en niet onze ogen. Toen de Profeet Musa [‘alayhi selaam] aan Allah vroeg om Zich te laten zien, liet Hij in plaats daarvan Zijn Kracht zien, een Eigenschap van Hem. En dit deed Musa in geloof toenemen. Wij zullen de Hoedanigheid van Allah zien in het hiernamaals, maar wij zien Zijn Eigenschappen dus op deze wereld. Middels Zijn Eigenschappen zullen we Hem leren kennen, en hoe meer wij Hem leren kennen, hoe groter onze besef van Hem, liefde en dankbaarheid voor Hem, en vertrouwen in Hem zal worden. En om Zijn vele gunsten te zien, moeten we Zijn Eigenschappen leren kennen. Dit is de weg tot het realiseren van ihsaan, de perfectie van het geloof, de piek van geloofsovertuiging.

Je ziet de Mun’im achter elke ni’ma. Wanneer je gaat slapen zie je Ar-Raqeeb, wanneer je opstaat zie je Al-Baa’ith, wanneer je voor de spiegel staat Al-Musawir, wanneer je kleren aantrekt As-Siteer, wanneer je in gebed staat zie je Al-Haadi, wanneer je eet zie Ar-Razaaq, wanneer je met je familie leden zit zie je Ar-Rahman Ar-Raheem, wanneer je met je kinderen speelt zie je Al-Khaaliq, wanneer je met je vrouw lacht zie je Al-Wadud, enzovoorts. De Namen en Eigenschappen van Allah tonen ons de relatie die Hij met de mens, de gelovigen en Zijn schepping heeft. En Zijn onmisbare Rollen die Hij (voor hen) vervult. Het is daarom dat de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] heeft gezegd dat degene die de 99 namen van Allah leert het Paradijs zal binnen treden. Want zij zullen van Allah’s aanwezigheid en gunsten getuigen.

Wanneer iemand zijn zaak bijvoorbeeld wil verdedigen, dan zoekt hij de beste advocaat of de beste bodyguard die er is, die voor deze rechten op kan komen, en vertrouwt zijn zaak aan hem toe, hij rekent op hem. En hoe vaak worden mensen teleurgesteld. Maar Allah is Al-Wali, dit is één van Zijn Namen en Eigenschappen. En in het specifiek is Hij de Wali van de gelovigen, onze Wali, Mawlana die onze zaken het beste kan afhandelen. Met Allah als Degene die voor onze zaken opkomt, en ons verdedigd, is er dan nog een vijand om te vrezen? Zijn er dan nog zaken waarover we ons zorgen moeten maken? Zijn onze zaken dan niet de zaak van Allah? Neem Allah dus als jouw Mawla, en Hij zal je zaken als geen ander opnemen. Hij zal je niet teleurstellen, verwaarlozen en tekort doen. Neem je daarentegen anderen naast Allah als awliyaa, dan zul je bedrogen uitkomen.

En laten we ons de volgende vraag stellen, hoe vaak zijn we Allah dankbaar voor Zijn bescherming als onze Wali? Hoe zou onze leven eruit zien indien Hij ons niet zou beschermen in deze wereld, tegen de vele vijanden die een gelovige heeft, zoals de Shayateen en het menselijk kwaad? Of de vele gevaren die schuil liggen op deze wereld? En wie staat erbij stil en is Allah dankbaar voor de engelen die Hij heeft aangesteld om ons dag en nacht te beschermen tegen allerlei kwaad? Wees dus dankbaar en vergeet niet dat Allah jou vanaf je geboorte beschermt, en we niet zonder deze bescherming kunnen. Behoor niet tot de ghafileen, want je niet bewust zijn van Allah’s gunsten is een vorm van onachtzaamheid. Zie de Wali achter de veiligheid en bescherming die je dagelijks geniet.

We dienen Allah niet alleen te zien middels Zijn Eigenschappen, maar deze Eigenschappen dienen een voorbeeld voor ons mensen te zijn, om naar te leven. Zo is Hij niet alleen met de geduldigen, maar Hij is zelf de Meest Geduldige, wij zondigen dag en nacht en Hij heeft geduld met onze zonden. En niet alleen heeft Hij geduld met onze zonden, Hij vergeeft, wist, bedekt en verbergt ze ook nog eens. Een prachtige Eigenschap waar wij mensen ook naar horen te leven, heb geduld en vergeef je mede Moslim zodat Allah jou ook vergeeft, en bedek de zonden van je mede Moslim zodat Allah jouw zonden ook bedekt. Maar helaas zien we dat wij hierin tekort schieten. Wij verwachten van Allah dat Hij ons vergeeft, en geduldig met ons is, en onze zonden bedekt en wist, maar zijn dit zelf niet tegenover anderen.

Maar dat is nog niet het ergste, want wij zijn niet alleen ongeduldig tegenover onze mede Moslims. Terwijl Allah geduld is met onze zonde en ze vergeeft en bedekt, kunnen wij daarentegen aan de andere kant ook nog eens geen geduld opbrengen met Allah wanneer Hij een keer een beproeving of tegenslag voor ons heeft besloten, wat moeilijk en zwaar is, maar wel goed voor ons is. Hij weet immers wat de mens van nut zal zijn. Zo bouwen beproevingen een sterk karakter op, en leren jou gunsten te waarderen. Zoals geopenbaard: “En het kan zijn dat jullie afkeer van iets hebben terwijl het goed voor jullie is. En het kan zijn dat jullie van iets houden terwijl het slecht is voor jullie. En Allah weet, terwijl jullie niet weten.” [Surah Al-Baqarah, aya 216]

Dus hoe kan het zijn dat wij wel van Allah verwachten dat Hij ons in alles voorziet dat we wensen, en ook nog eens geduld heeft met onze zonden en deze vergeeft. Zonder dat wij hier noemenswaardige dankbaarheid voor betuigen en daarbovenop ook nog eens ongeduldig en boos worden wanneer Allah een keer iets anders voor ons heeft besloten dan wat we wensen?

En Allah is niet alleen de Meest Geduldige, As-Sabur, maar Hij is ook As-Shakur. Hij waardeert zelfs de meest kleine goede daden, al is het maar een glimlach naar je medemoslim of het uitgeven van een halve dadel. Als Allah de minste goede daden van ons waardeert, waarom waarderen en zijn wij niet dankbaar voor zijn talloze grote en kleine gunsten waarmee Hij ons zegent?

Zoals overlevert van de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam]: “Bescherm jezelf tegen het hellevuur, al is het maar door het uitgeven van een halve dadel.” [Saheeh Bukhari] Zelfs gemeenschap met jouw huwelijkspartner word beloond als een goede daad. En zoals overlevert, in de bekende hadeeth: “Onderschat zelfs de minste goede daden niet, al is het maar het glimlachen naar je broeder wanneer je hem tegenkomt.” [Saheeh Muslim] Er is zelfs overgeleverd in Saheeh Bukhari dat Allah de zonden van een prostituee vergaf omdat zij uit barmhartigheid een dorstige hond te drinken gaf op een snikhete dag. Kijk hoe Allah onze meest kleine goede daden waardeert? En deze onze meest grote zonden doet overwegen. Maar wij waarderen daartegenover Zijn talloze kleine en grote gunsten niet? En laten deze de beproevingen en tegenslagen niet overwegen?

Ibn 'Abbas overleverd van de Profeet [SalAllahu 'alyhi wa selam]: “Wie zich voorneemt om een goede daad te verrichten en deze vervolgens niet verricht, Allah telt dat als een volledig (verrichte) goede daad voor hem. En als hij het zich voorneemt en het vervolgens ook verricht dan telt Allah het voor hem tien- tot zevenhondermaal, of zelfs vele malen meer. Als hij zich voorneemt om een zonde te plegen en deze vervolgens niet pleegt, dan telt Allah dit als een volledige (verrichtte) goede daad, en als hij het zich voorneemt en ook uitvoert dan telt Allah het (slechts) als één zonde.” [Saheeh Muslim]

En er is van de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] overlevert: “Vrees Allah waar je ook bent en laat een slechte daad opvolgen door een goede daad, want deze zal het (de zonde) uitwissen en gedraag je goed ten opzichte van de mensen.” [At-Tirmidhi, Hassan]

Zie hoe Hij onze weinige goede daden onze vele zonden laat overwegen. Waarom laten we Zijn vele gunsten de weinige beproevingen en tegenslagen dan niet overwegen? Allah beloond ons immens voor onze goede daden, ondanks dat we hiertoe verplicht zijn en dit onze zonden nooit zullen overschaduwen. Terwijl Hij onze goede daden niet eens nodig heeft. Wij daarentegen zijn afhankelijk van Zijn wijsheid en Zijn beschikking, en hebben dit wel heel hard nodig, ondanks dat Allah hiertoe niet verplicht is en Hij dit slechts vanuit Zijn Genade schenkt. Desondanks kunnen wij geen gepaste geduld of dankbaarheid opbrengen voor Zijn Goddelijke besluit en gunsten. Sterker nog vaak zijn wij ondankbaar, en worden zelfs boos en ongeduldig met een besluit of gunst.

En Allah waardeert en beloont de goede daden die wij verrichten, en het geduld dat wij hebben, terwijl Hij degene is die ons naar deze goede daden heeft geleid en met dit geduld heeft begunstigd. Dus Hij waardeert en beloont ons voor zaken die wij in principe van Hem hebben gehad. Als je over deze relatie tussen de mens en Allah nadenkt, dan kun je gewoon niet begrijpen waarom je als mens Allah ondankbaar en ongehoorzaam durft te zijn. Wat een onrecht. En zelfs als wij Allah wel dankbaar zijn voor Zijn gunsten, dan is deze dankbaarheid ook een gunst welke je hebt gekregen van Allah, Hij is degene die je hiertoe heeft geleid en dit begrip heeft gegeven.

Ibn Qayyim, Rahimahu Allah, zei: “Degene die rechtvaardig tegenover Allah is, zal het ware geluk vinden. Dit is dezelfde persoon die toegeeft dat hij onwetend is, dat zijn daden gebreken kennen, dat hij onachtzaam is en dat hij continu aan het falen is in het vervullen van de rechten van Allah zoals het Hem toekomt. Als Allah hem straft voor zijn zonden, dan weet hij dat dit rechtvaardig is en als zo'n persoon een goede daad verricht, ziet hij het als een gunst en een liefdadigheid van Allah. En als Allah het van hem accepteert, is dit een andere gunst van Hem, en als Hij het niet accepteert, komt het doordat deze daad niet gepast was om aan Allah te presenteren. Als hij een slechte daad verricht, zal hij dit zien als resultaat van het feit dat Allah hem verlaten heeft en dat Allah Zijn bescherming van hem heeft verwijderd en dus verrichte hij zonden..

Hij erkent zijn behoefte aan Allah en hij weet dat hij onrechtvaardig jegens zichzelf is. Als Allah hem vergeeft, zou het een gulle gunst van Hem zijn. De hele zaak is afhankelijk van het zien van Allah als de Weldoener en het zien van jezelf als de zondaar en de onachtzame persoon. Wanneer iets hem pleziert, ziet hij het als een gunst van Allah en dat Hij het is, Die het aan hem heeft geschonken. En wanneer iets hem ontevreden stemt, weet hij dat het door zijn zonden komt en dat Allaah in elke zaak rechtvaardig jegens hem is.” [Al-Fawaaid]

De giften naast gunsten
Allah schenkt ons gunsten waarmee Hij ons onderhoudt, Hij is namelijk Ar-Razaaq. Maar daar houdt het niet bij op, Hij is ook Al-Wahaab, de Schenker van giften. Deze giften zijn niet noodzakelijk voor onze onderhoudt, maar toch schenkt Hij ons deze. Om het verschil tussen de twee aan het geven, het volgende voorbeeld; het feit dat Hij ons van voedsel heeft voorzien als rizq is een gunst van Hem, maar het feit dat dit voedsel ook nog lekker smaakt is een gift van Hem, een heeba van Al-Wahaab. Hij had het voedsel ook smaakloos of zelfs slecht smakend kunnen maken, dan alsnog zouden wij Hem dankbaar moeten zijn en heeft Hij ons geen onrecht aangedaan, integendeel want wij blijven alsnog genieten van Zijn rizq. Maar nee, Hij heeft het ook nog eens lekker doen smaken.

Een ander voorbeeld is gemeenschap, het is noodzakelijk om voort te kunnen planten, en de mens wenst graag kinderen te krijgen. Maar Allah heeft gemeenschap ook nog eens aangenaam voor ons gemaakt en is iets waar wij van kunnen genieten, dit is een gift van Allah. Voor veel mensen lijkt dit vanzelfsprekend, maar dit is het niet, neem bijvoorbeeld eens een kijkje in de dierenwereld, voor veel dieren is gemeenschap heel erg onaangenaam en pijnlijk of zelfs dodelijk! En toch blijven ze voortplanten, omdat ze desondanks een nageslacht wensen.

Zo zijn er meer voorbeelden, zoals kleur en geur, waarom zien dingen er in het natuur aangenaam en mooi uit, en waarom ruiken dingen in de natuur aangenaam? Het is niet noodzakelijk, maar dit zijn allemaal giften van Allah. Als je zo tegen gunsten aankijkt dan realiseer jij je dat je gewoonweg niet genoeg dankbaar kunt zijn.

En stel jezelf het volgende eens voor. Wanneer we een klein geschenk krijgen van onze geliefde. Zoiets simpels als een bloem, hoe klein van waarde het ook mag zijn, het is voor ons van grote betekenis wanneer we ernaar kijken, want het doet ons denken aan onze geliefde die het ons uit liefde gaf. Maar wanneer we talloze kleine gunsten en geschenken van Allah krijgen, onze Meest Geliefde die speciaal aan ons gedacht heeft, dan laten wij helaas slechts diezelfde waardering en dankbaarheid niet eens merken.

“En indien jullie de gunsten van Allah zouden willen optellen, dan kunnen jullie ze niet opsommen. Voorwaar Allah is zeker Vergevensgezind, meest Barmhartig” [Surah An-Nahl, aya 18]

De wereld heeft keerzijden
Zie de aanwezigheid van Allah dus middels Zijn gunsten en giften die jou geschonken zijn. Allah is Al-Wahaab, De Schenker van giften. En zie de aanwezigheid van Allah middels Zijn Eigenschappen, waarvan wij getuigen op deze wereld. En inderdaad de wereld heeft ook keerzijden, wij worden beproeft met rampen, ziekten en tegenslagen. En het ergste van dit alles is dat wij slachtoffer worden van onze eigen zonden. Maar deze wereld met al haar keerzijden heeft Allah zodanig voor ons geschapen zodat wij hierop van Zijn gunsten kunnen genieten, zelfs als wij zondigen.

Allah is de Beschermer zoals we zeiden, maar indien er geen kwaad aanwezig was op de wereld, tegen wie of wat zou Allah ons dan moeten beschermen? We weten dat Hij de Waakzame is, maar over wie zou Hij dan moeten waken als er geen kwaad aanwezig is? Allah is de Rechter, maar indien er geen onrecht bestond, tussen wie zou Hij dan recht spreken? Zo is Hij ook de Luisterrijke Verhoorder, maar indien wij geen zorgen zouden kennen, naar wiens beklag zou Hij moeten Luisteren en wiens smeekbede zou Hij moeten Verhoren? Hij is het Licht en de Gids, maar indien er geen dwaling en ongeloof bestond, wie zou Hij dan uit het duisternis moeten leiden? Allah is de Vergevensgezinde, maar indien wij niet zouden kunnen zondigen, wie zou Hij dan moeten vergeven? Allah is de Genadevolle Geduldige Verdraagzame, maar indien we Hem niet ongehoorzaam zouden kunnen zijn, wiens opstandigheid zou Allah dan moeten verdragen? Met wie zou Hij dan geduldig moeten zijn? Met wie zou hij dan genade moeten hebben?

Er is overgeleverd dat de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] zei: “Indien jullie niet zouden zondigen, dan zou Allah jullie vervangen met een volk dat zondigt.. Hem vervolgens om vergiffenis zouden vragen, en Hij hen zou vergeven.” [Saheeh Muslim, en in Al-Musnad van Imam Ahmad ]

Met andere woorden, wat voor nut zou het hebben als Allah een schepping zou creëren die niet genoot van Zijn gunsten? Van Zijn vergiffenis, Zijn leiding, Zijn bescherming, enzovoorts. De schepping is zo samengesteld dat wij van de gunsten van Allah kunnen en mogen genieten. Wij moeten inzien dat wij afhankelijk zijn van Allah, en dat wij niet zonder Zijn gunsten kunnen.

Zaken worden duidelijk middels hun tegenstelling. Er is namelijk geen eer voor het ziel behalve door haar onderwerping aan Allah, geen glorie behalve door haar onderdanigheid aan Allah, geen comfort behalve door vermoeidheid, geen verzadiging behalve door honger, geen veiligheid behalve door angst voor Allah, geen hervorming behalve door afbraak, geen plezier behalve door verdriet, geen leven behalve door dood. Maar wat leidt de mens tot onderwerping, onderdanigheid en berouw tegenover Allah? Het zijn o.a de zonden. Het is daarom dat Allah de mens van zondige aard heeft geschapen.

Ibn Qayyim heeft daarom gezegd: “Zou het niet voor het plegen van zonden zijn, dan zou Adam vernietigd zijn door hoogmoed. Een zonde welke onderwerping veroorzaakt is geliefder in het Zicht van Allah dan een goede daad welke hoogmoed veroorzaakt.” [Al-Fawaaid]

Ibn Qayyim zei ook: “Het zondigen kan soms meer profijt brengen voor een persoon dan het verrichten van vele daden van aanbidding, als het leidt tot het tonen van berouw. Dit is wat er bedoeld wordt met de woorden van één van de vrome voorgangers: “Een persoon kan een zonde begaan en daardoor het Paradijs ingaan, of hij kan daden van aanbidding verrichten en ervoor de Hel ingaan.” Hij kan namelijk een zonde begaan en er constant aan blijven denken, of hij nu staat, zit of loopt, hij blijft zijn zonde gedenken. Dus hij voelt zich schaamtevol, hij heeft berouw, zoekt vergiffenis en heeft er spijt van. Dit zal de aanleiding zijn voor zijn redding. En hij kan een goede daad begaan en er constant aan blijven denken, of hij nu staat, zit of loopt, hij blijft zijn goede daden gedenken. Dit zorgt ervoor dat het hem vult met trots en zelfgenoegzaamheid, dus dit zal de aanleiding zijn voor zijn vernietiging. Dus de zonde kan een weg zijn naar daden van aanbidding en goede daden en zal ervoor zorgen dat het zijn houding verandert, waardoor deze persoon Allah zal vrezen en schaamte zal voelen tegenover Hem. Hij zal zich nederig voelen en hangend met zijn hoofd, huilend van spijt vraagt hij vergeving van zijn Heer. Elk van deze effecten is beter voor een persoon dan een daad van aanbidding dat hem een gevoel van trots en hoogmoed geeft. Er is geen twijfel mogelijk dat deze zonde dan beter is voor hem als hij tegenover Allah staan zodat hij gered zal worden in plaats van de trotse en de hoogmoedige die denkt dat hij Allah een plezier doet. Zelfs als hij woorden uit die anders doen denken, Allah is de getuige van wat er zich in zijn hart bevindt. Zo een dergelijke persoon kan zelfs een vorm van haat of minachting voelen tegenover personen die hem niet hoog in aanzien houden en zichzelf niet nederig opstellen tegenover hem. Als een persoon eerlijk is naar zichzelf, dan kan hij dit van zichzelf zien.” [Madaridj As-Salikeen, 1/299]

Een toegewijde dienaar miste een keer bijna het ochtend gebed, en de Shaytaan kwam hem wakker maken. Dit verwonderde de man, waarom zou de Shaytaan hem wakker maken voor het gebed? Toen hij dit aan de Shaytaan vroeg, antwoordde hij: “Gisteren was ik degene die je het gebed namelijk deed missen, maar ik ben bang dat je nog meer beloning krijgt met het verdriet en het berouw dat je hiervoor toonde dan het gebed zelf, dus heb ik je vandaag wakker gemaakt voor het gebed. Als jij doorsliep dan zou je er spijt van krijgen en dit berouwen, dit zou je nederig maken tegenover Allah, en zou hiermee wellicht dichter tot Allah groeien. Maar als jij je gebed niet zou missen zoals de afgelopen jaren, dan zou je tevreden over jezelf raken, en dit is schadelijker voor jouw religie dan het missen van een gebed en hier berouw voor tonen en vergiffenis voor vragen. Fouten gepaard met berouw zijn geliefder bij Allah, dan aanbidding gepaard met hoogmoed.”

En onder de wijze uitspraken is: “Iemand die wegens zijn begeerten zondigt, hoop voor hem. Iemand die met trots zondigt, vreest voor hem. Waarlijk, Adam zondigde wegens een simpele begeerte en hij werd vergeven, terwijl Iblis uit trots zondigde en hij werd vervloekt!” [Siyar A'lam An-Nubala, 8/461]

De ware Moslim haat zijn zonden, dit betekend niet dat hij ze niet pleegt. Maar hij houdt er een vieze nasmaak aan over wanneer hij deze begaat, hij heeft er spijt van en berouwt ze bij Allah. Zijn wens is dat hij deze zonden niet pleegt. Dit is het verschil tussen de ongelovige en de Moslim, beiden plegen zonden. Maar de Moslim haat zijn zonden en wenst deze zo snel mogelijk te verlaten, terwijl de ongelovige van zijn zonden houdt en niet wachten kan om deze weer te plegen.

In Al-Hilya is overgeleverd dat Ibn Abbass zei: “Oh jij die de zonden bevriend, voel je niet veilig voor haar kwade gevolgen, en dat wat met de zonden samen gaat is nog erger dan de zonde. Het gebrek aan schaamte welke je hebt voor degene aan jouw rechter en linker zijde (Kiraman Katibeen) is erger dan de zonde. Jouw gelach terwijl je niet weet wat Allah met jou zal doen is erger dan de zonde. Jouw vreugde wanneer je de zonde pleegt is erger dan de zonde. Jouw verdriet wanneer de zonde je voorbijgaat, is erger dan de zonde. En jouw angst voor de wind die jouw deur open doet waaien, welke jou bedekt wanneer jij jouw zonden aan het plegen bent, terwijl jouw hart niet verontrust is door het feit dat Allah jou ziet, is erger dan de zonde..” [Verzameld in Jawaab Al-Kaafi]

En tegenover deze zonden staat de immense vergiffenis van Allah. Een vrome voorgangers smeekte eens: “O Heer, mijn zonden zijn groot, maar een flinter van Uw Vergiffenis is groter dan dat. O Allaah, vergeef de grootte van mijn zonden met slechts een beetje van Uw Genade.”

Anas heeft in een Hadith Qudsi van de Profeet overleverd: “Allah de Almachtige zei: “O Zoon van Adam, zo lang je een beroep op Mij doet en Mij vraagt, zal Ik je vergeven voor wat je gedaan hebt, en Ik vind dat niet erg. O zoon van Adam, al reikten je zonden tot de wolken van de hemel, als je mij om vergeving vroeg, zou Ik je vergeven. O zoon van Adam, als je tot Mij kwam met zonden, die bijna zo groot als de aarde waren en als jij jezelf tot Mij zou richten, zonder Mij deelgenoten toe te schrijven, dan zou Ik je vergiffenis geven bijna zo groot als dat.” [At-Tirmidhi, Hassan]

Abu Hurairah heeft ook in hadith Qudsi van de Profeet overgeleverd: “Een dienaar beging een zonde en zei: “O Allah vergeef mij mijn zonde.” En Hij zei: “Mijn dienaar heeft een zonde begaan en weet dat hij een Heer heeft Die de zonde vergeeft en ze bestraft.” Toen zondigde hij opnieuw en zei: “O Heer vergeef mij mijn zonde.” En Hij zei: “Mijn dienaar heeft een zonde begaan en weet dat hij een Heer heeft Die de zonde vergeeft en ze bestraft.” Toen zondigde hij opnieuw en zei: “O Heer vergeef mij mijn zonde.” En Hij zei: “Mijn dienaar heeft een zonde begaan en weet dat hij een Heer heeft Die de zonde vergeeft en ze bestraft. Doe wat je wilt, want Ik heb je vergeven.” [Saheeh Muslim en Bukhari]

Naast de gunsten en giften die Hij ons schenkt, vergeeft Allah onze zonden niet alleen, en niet alleen heeft Hij geduld met onze zonden en wist ze, maar Hij kan deze ook nog eens veranderen en omzetten in goede daden! Allah heeft geopenbaard: “..Zij die berouw hebben, geloven en goede daden verrichten, voor hen zal Allah de zonden in goede daden veranderen, want Allah is Vergevensgezind, Barmhartig.” [Surah Al-Furqaan, aya 70]

De voorwaarde uiteraard is spijt en oprechte berouw. Zoals overlevert: “Elke nakomeling van Adam maakt fouten en de beste van hen zijn degene die vervolgens berouw tonen.” [Saheeh Muslim] En er is ook van de Profeet overgeleverd: “Degene die zijn zonden berouwt is zoals degene die ze niet heeft gepleegd.” [Ibn Maajah, Hassan]

Onze afhankelijkheid aan Allah
Een man wilde eens wat geld in liefdadigheid uitgeven, en liet opschepperig zien dat hij dit slechts deed voor Allah. Dus plaatse hij wat geld in de handen van een arme en zei: “Hier, niet voor jou, maar voor Allah”. De arme man nam het aan en antwoordde: “Geef, niet van jou, maar van Allah”.

Een mens kan dus nergens over opscheppen want alles wat hij heeft en bereikt komt van Allah. Allah is degene die hem dit heeft geschonken, Hij is degene die hem hiertoe heeft geleid, Hij is degene die dit gemakkelijk voor hem heeft gemaakt, Hij is degene die hem dat begrip heeft gegeven, enzovoorts.

Er wordt gezegd dat zaken duidelijk worden gemaakt middels hun tegenstellingen, in dit geval betekend het dat de Macht van Allah onze onmacht laat zien, de Kracht van Allah laat onze zwakheid zien, de Wijsheid van Allah laat onze onwetendheid zien, de Onafhankelijkheid van Allah laat onze afhankelijkheid zien, de Rijkdommen van Allah laat onze armoede zien, enzovoorts.

Bedenk dat wij geschapen zijn uit iets waarvan wij zelf een afkeer hebben, een vloeistof welke we niet eens uit wensen te spreken, sperma. Zou onze kleding hiermee besmeurd raken dan gooien we het in de was. Maar dit is onze afkomst, hier zijn wij uit geschapen. En toch zijn wij bij Allah geliefd en van waarde. Wij zullen zelfs de enorme eer hebben om het Aangezicht van Allah te aanschouwen in het Hiernamaals. Dus waarom zijn wij van deze lage vloeistof geschapen? Het is zodat wij onze nederigheid en afhankelijkheid ten opzichte van Allah inzien, en wij ons niet groot wanen. Zie jouw onderdanige lage positie in als dienaar, in het koninkrijk van Allah. Is het niet Al-Malik die ons heeft begunstigd met water om het vuil van onze stinkende lichamen af te wassen? Is het niet Al-Malik die ons heeft begunstigd met een stoelgang dat het stinkende vuil uit onze lichamen afscheidt? Is het niet Al-Malik die ons heeft begunstigd met aarde om onze rottende stinkende lijken te bedekken? Wij zijn zwak, arm en onwetend, maar het is Allah die ons kracht, rijkdom en kennis heeft geschonken. Dus hoe kunnen wij Allah en Zijn gunsten vergeten?

Wanneer een koning iemand een schat schenkt of een vrijstelling verleent of iets dergelijks, en hier een Koninklijke akte voor ondertekent, waarmee hij diegene hiertoe recht geeft. Aan wie hoort deze persoon zijn dankbaarheid dan te tonen? Aan de koning, of de pen waarmee hij deze akte heeft ondertekend? Uiteraard is het de Koning, en niet de pen. Maar wat wij vandaag zien is dat vele de pen eerder dankbaar zijn, maar de Macht overzien die deze pen slechts als instrument gebruikt. Want wij zijn het bedrijf dankbaar dat ons uitbetaald, en de baas die deze werkgelegenheid heeft aangeboden, de dokter die ons de medicijnen heeft voorgeschreven, de arts die de kwaal chirurgisch heeft weten te verwijderen, enzovoorts. De mens is daarentegen slechts een instrument waarmee Allah anderen begunstigd. Het is niet de boer die het zaadje plant welke jouw dankbaarheid verdient, maar het is Allah die dit zaadje deed groeien en bloeien, en dit vruchten liet werpen waarmee jij begunstigd word.

Allah wil niet dat jij jezelf afhankelijk opstelt tegenover Zijn schepsels, Hij wenst jou hiervan te bevrijden, en dat jij jouw afhankelijkheid slechts stelt in Allah. Hij in tegendeel tot de mens zal jou kunnen voorzien in datgene wat jij nodig hebt, Hij in tegendeel tot de mens zal jou hierin niet verwaarlozen. Terwijl de mens geïrriteerd raakt en zelfs boos kan worden wanneer jij om zijn gunsten blijft vragen, word Allah blij wanneer Zijn dienaren Hem om Zijn gunsten blijven vragen. Dus waarom keren wij ons tot de mens en keren ons van Allah? Niet alleen kan Allah meer voor ons betekenen dan de mens, en blijft Hij ons schenken en onze smeekbeden beantwoorden, Hij houdt er zelfs van als wij om Zijn gunsten blijven vragen! Niet alleen houdt Hij ervan, Hij beloont ons zelfs voor deze smeekbeden, naast het feit dat hij ze ook nog eens beantwoord!

Zoals van de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd: “De beste vorm van aanbidding, de essentie van aanbidding, is de smeekbede.” [verhaalt door Al-Hakim, sahih verklaard door Ad-Dhahabi en Al-Albaani]

Want wanneer jij Allah smeekt om Zijn gunsten, dan erken jij ten eerste dat Hij degene is die jou kan voorzien in je behoeften als jouw Schepper, je erkent tevens dat jij afhankelijk bent van Hem, daarnaast erken je uiteraard ook Zijn bestaan en heerschappij, en je erkent dat Hij degene is die jou met zegeningen begunstigd en dat jouw dankbaarheid dus ook naar Hem uit hoort te gaat. Dit behoort tot de zuiverheid van het Islamitisch monotheïsme, At-Tawheed.

Geef uit van Allah’s gunsten
Allah zegt in de 10e aya van Surah Fusilat, dat toen Hij deze wereld schiep, Hij de zegeningen en voedingsmiddelen gemeten en bepaald heeft op aarde, voor degene die Zijn onderhoud zoeken. Voor ons dus, Zijn schepsels. Kijk naar deze gunst van Allah, hij heeft deze wereld niet kaal geschapen, en ons erop geplaatst. Maar Hij heeft daarop eerst voldoende onderhoud bepaald voor Zijn schepsels, voordat de mens geschapen werd! We leven met miljarden mensen op aarde, en hoeveel mensen zijn ons voor gegaan. Allah heeft voor ons allen voldoende onderhoud bepaald.

Allah heeft voldoende onderhoud voor iedereen beschikt op aarde, maar het is de mens helaas die dit onderhoud oneerlijk onder elkaar verdeelt. En achter het verbod op verspilling schuilt een wijsheid in dit verleng. Want wat jij verspild had de rizq van een ander kunnen zijn. Jouw plichten zijn de rechten van anderen. En wanneer jij jouw plichten verwaarloost, betekend dit een tekortkoming in de rechten van anderen. Wij klagen wel om onze rechten, maar sta jij stil bij het feit dat de plichten, die jij ook verwaarloost, rechten van anderen zijn? Het is dus een vicieuze cirkel.

Wij verdelen dit onderhoud oneerlijk onder elkaar, en geven daarna de schuld aan Allah. En klagen waarom heeft die persoon zoveel, en heeft de ander toch zo weinig. Deze oneerlijke verdeling is te danken aan de mens zelf, kijk naar het kapitalisme, dit is het product van de mens en niet Allah. Allah spoort ons daarentegen herhaaldelijk aan om het onderhoud wat Hij voor de mensheid bepaald heeft, eerlijk te verdelen. Allah heeft ons ter compensatie en waarschuwing duidelijk gemaakt dat de meerderheid van het Paradijs zal bestaan uit arme mensen, en de meerderheid van de bewoners in de hel uit rijke mensen. De meest hongerige mensen op De Dag des Oordeels, de meest verzadigde mensen waren op deze wereld. En de meest verzadigde mensen op die Dag, de meest hongerige mensen waren op deze wereld. Zo zullen de arme gelovigen ook vijfhonderd jaar eerder in het Paradijs worden toegelaten dan de rijke gelovigen, enzovoorts. Maar, gelukkig is het uiteindelijk Allah die het onderhoud voor eenieder beschikt op deze wereld, want indien Hij dit volledig aan de mens had overgelaten dan was het einde zoek. Desalniettemin hebben wij hier wel een collectieve verantwoordelijkheid in gekregen, anders waren sadaqaat en zakaat onnodig.

“Zeg: Indien jullie de schatten der barmhartigheid van mijn Heer bezaten zouden jullie ze zeker terughouden uit vrees dat ze op zouden raken. Waarlijk, de mens is hebzuchtig.” [Surah Israa, aya 100]

En kijk hoeveel naties er nu al duizenden jaren voorbij gaan op de wereld, en hoeveel voorzieningen en weelde zij hebben gehad, en de mensheid nog steeds krijgt en zal krijgen tot aan de laatste dag. De rijkdommen van Allah zijn overduidelijk onuitputtelijk. Dat zien wij nu al in dit leven, laat staan in het Paradijs waar slechts één enkele persoon meer krijgt dan alles wat zich op deze wereld bevindt. Kan jij je zoiets voorstellen, dat jij meer bezit dan deze gehele wereld te bieden heeft? Wel dat bezit jij al, want één enkele sajda voor Allah is meer waard dan deze gehele wereld! En de woorden La ilaha illa Allah die jij uitspreekt wegen zelfs meer dan dit gehele universum! Besef je dus dat je de meest waardevolle schat bent geschonken als Moslim en houdt deze zeer stevig vast.

Ibn Qayyim zei: “Oh jij die de zaken evalueert, ken jij jouw waarde? Het universum is omwille van jou gecreëerd.. Als jij de werkelijke waarde van jezelf wist dan zou jij jezelf nooit vernederen middels zonden.” [Al-Fawaaid]

Als je over deze relatie tussen de mens en Allah nadenkt, dan begin je te begrijpen waarom ongeloof zo een grote misdaad en onrecht is. Ongeloof is de piek van ondankbaarheid. Allah schenkt uitbundig van Zijn gunsten, en Zijn wijsheid, genade, gulheid, barmhartigheid enzovoorts is duidelijk te zien in de schepping. Maar de mens ontkent dit vervolgens? Wie is degene die jullie dan met al deze gunsten heeft gezegend? Wie is degene die jullie dan barmhartigheid en genade toont? In de hel zal men werkelijk de afwezigheid van Allah's genade en barmhartigheid proeven, en ervaren hoe het is om te leven zonder datgene waar zij het bestaan van op deze wereld ontkennen.

Allah heeft ons deze religie geopenbaard om ons gerust te stellen, het neemt onze vrees voor armoede, ziekten en alle andere ellende weg. De Islam leert ons op Allah te rekenen en vertrouwen. Vrees komt van de Shaytaan, hij maakt de mens bang voor armoede en ellende, Allah wijst ons daarentegen op Zijn uitbundige gunsten en belooft ons dat we meer zullen ontvangen. Kijk hoe de massa bang word gemaakt voor de economische crisis. Ar-Razaaq daarenetegen stelt ons gerust en belooft ons dat Zijn gunsten niet opraken en wij ons geen zorgen hoeven te maken. Niet alleen schenkt Allah ons dus van Zijn overvloedige gunsten, Hij troost ons en stelt ons gerust met de belofte dat Hij ons zal blijven begunstigen uit Zijn onuitputtelijke gunsten en rijkdommen.

“Satan dreigt u met armoede en gebied jullie het verwerpelijke. Terwijl Allah jullie Zijn vergiffenis en overvloed belooft; en Allah is Alomvattend, Alwetend.” [Surah Al-Baqarah, aya 268]

Hoe bewijzen wij dat we geen vrees hebben voor armoede, en werkelijk vertrouwen op Ar-Razaaq? Is het door thuis te zitten? Nee, het bewijs is door uit te geven van de rijkdommen waarmee Allah je heeft begunstigd, en erop vertrouwt dat Allah je rizq zal vervangen en vermeerderen. Hoe kan iemand die gierig is in het uitgeven van sadaqaat, zelf wel de vrijgevigheid van Allah verwachten?

En niet alleen heeft Allah ons deze religie geopenbaard om ons gerust te stellen. Hij heeft deze religie, waarmee Hij ons heeft begunstigd, ook gemakkelijk voor ons gemaakt. Het gebed is gereduceerd van vijftig naar slechts vijf gebeden per dag, bovendien hoeft de menstrueerde vrouw haar gebeden niet in te halen. Het vasten is ons slechts één maand van de twaalf verplicht gesteld, en kinderen, zieken, zwangere en menstruerende vrouwen, mujahideen en reizigers zijn hiervan vrij gesteld. Het percentage aan zakaat bedraagt slechts een kleine 2,5 procent, de zakaatul fitr is ook zeer klein, en de sadaqaat zijn niet verplicht gesteld. De hadj is een verplichting waaraan slechts één keer in het leven voldaan hoeft te worden, indien je hier überhaupt financieel en fysiek toe in staat bent. Dhikr is een ontzettende makkelijke vorm van aanbidding, maar Allah beloont ons hier immens voor. Enzovoorts. Al deze aanbiddingen heeft Allah volgens onze zwakke menselijke capaciteiten opgedragen.

Abu Hurairah heeft van de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd: “Onze Godsdienst is heel makkelijk gemaakt en degene die het voor zichzelf te moeilijk maakt in de Godsdienst, zal het niet lang kunnen volhouden.” [Saheeh Bukhari]

Anas heeft van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] overgeleverd: “Maak de zaken gemakkelijk en maak het niet moeilijk. Verkondig verblijdende boodschappen aan mensen en jaag ze niet weg.” [Saheeh Bukhari en Muslim]

En Allah schenkt ons niet alleen van Zijn gunsten, waarvoor wij dankbaar moeten zijn, en waarvan wij uit dienen te geven in liefdadigheid. Het verblijdt Allah tevens ook om deze gunsten op zijn dienaren terug te zien. Er wordt gezegd dat slechts degene die het bedelen tot zijn beroep heeft gemaakt de gunsten van Allah voor anderen verbergt, zodat men medelijden met hem zal krijgen, en men hem uit liefdadig zal geven. Je zult zo iemand nooit in zijn beste kleding rond zien lopen, uit angst dat anderen hem daarin zullen, en je zult hem altijd treffen in een erbarmen toestand. Ondanks alle gunsten waarmee Allah hem heeft begunstigd, die hij doelbewust verbergt voor de mensen, zodat ze hem zullen blijven geven uit liefdadigheid. Deze nederige toestand is het gevolg van jezelf afhankelijk stellen tegenover mensen in plaats van Allah. Zo een persoon is het slachtoffer van zijn eigen gierigheid. Hij is niet alleen gierig tegenover de mensen, maar is zelfs gierig tegenover zichzelf.

Er is over geleverd: “Allah houdt ervan om de gevolgen van Zijn gunsten op Zijn dienaar te zien.” [Verhaalt door At-Tirmidhi en classificeerde het als Hassan Saheeh]

Er werd gemeld dat Abul-Ahwas al-Jashamee zei: De Profeet [SallAllahu 'alayhi wa selam] zag me oude gescheurde kleding dragen, en vroeg me, “Heb je enig rijkdom?” Ik zei, “Ja.” Hij zei: “Wat voor soort rijkdom?” Ik zei, “Alles wat Allah mij heeft gegeven (aan opbrengsten en voorzieningen) middels kamelen en schapen.” Hij zei: “Laat dan de gulle zegeningen blijken die Hij jouw heeft geschonken.” [Saheeh. Verhaalt door Ahmad, At-Tirmidhi, en An-Nisaa'i]

Allah maakt ons in de Quran duidelijk dat wij Zijn vele gunsten niet kunnen opsommen. Hij heeft onze lichamen geperfectioneerd, deze gehele wereld en dit universum slechts voor ons geschapen en gefaciliteerd. Als iemand een paleis voor jou zou bouwen en jou deze zou schenken. Hoe groot zou jouw dankbaarheid wel niet zijn voor deze persoon? Wel Allah heeft dit gehele universum slechts voor ons geschapen. Jouw woning is groter dan je appartementje, het is de wereld, het is een geheel universum! Kijk hoe ruim Allah dit universum voor ons heeft gemaakt, hoeveel beenruimte de mens wel niet heeft gekregen! Maar wacht, Hij heeft nog iets geweldiger dan dit voor ons geschapen. Het Paradijs! Hoe geëerd wil een mens worden? Hij heeft dit kolossale universum slechts als wachtruimte voor ons geschapen, een wachtruimte voor het uitmuntende Paradijs! Als Hij dit gehele universum slechts als wachtruimte heeft geschapen, hoe groot denk je dat onze eindbestemming dan wel niet zal zijn?

Besef je goed dat de eerste dwaling waartoe de duivel de mensen naartoe wenste te misleiden nadat hij uitstel kreeg, ondankbaarheid is. Dit is het eerste doel van de duivel geweest, zijn eerste misleiding op het agenda. En besef je dat het eerste waarmee de Quran begint in het belangrijkste hoofdstuk Ummul Kitaab, Surah Al-Fatiha, de dankbetuiging jegens Allah is. En dit is tevens het eerste waarvan de duivel ons wenst te misleiden. Zie je dit contrast? Het eerste waartoe Allah ons roept is dankbaarheid, en het eerste waartoe de Shaytan ons wenst te misleiden is ondankbaarheid jegens Allah? Wees dus op je hoede.

Shaytan zei: “Dan zal ik zeker tot hen komen, voor hen en van achter hen en van hun rechterzijde en van hun linkerzijde. En U zult de meesten van hen niet dankbaar vinden.” [Surah Al-A’raaf, aya 17]

Wanneer de gunsten verdwijnen
Maar gunsten waarderen we vaak helaas pas wanneer we ze niet meer hebben. Als jij jarenlang vast komt te zitten in de gevangenis dan pas leer je de vrijheid waarin je leeft werkelijk te waarderen, wanneer er een oorlog uitbreekt dan pas leer je de veiligheid en vrede waarin je leeft werkelijk te waarderen, en wanneer jij ernstig ziek word dan pas leer je jouw gezondheid werkelijk te waarderen. Terwijl wij dromen van huizen, auto's, het huwelijk en kinderen. Dromen anderen slechts van goed zicht, een goed gehoor, kunnen lopen, en nog meer zaken die voor vele onmogelijk zijn, en door ons voor gegeven worden genomen. Sterker nog we nemen ze niet alleen voor gegeven en tonen er geen dankbaarheid voor, we gebruiken ze ook nog eens in ongehoorzaamheid aan Allah, en zondigen ermee.

Soms zie ik mensen er ongelukkig bijlopen, terwijl ik denk van als ik het leven had wat jij hebt dan zou ik dolgelukkig zijn. Diegene heeft alles wat ik wens. Maar misschien kijkt iemand anders net zo naar mij, en heb ik ook alles wat diegene wenst, en zou hij niet alleen dankbaar maar ook gelukkig zijn in mijn schoenen. Terwijl ik mij alleen focus op datgene wat ik niet heb en nog wens te hebben. De mens focust zich teveel op hetgeen ontbreekt, en hetgeen hij nog wenst te hebben en te bereiken, en dit overschaduwt zijn dankbaarheid welke hij zou moeten hebben voor de gunsten die hij reeds heeft in het leven. Kijk niet naar wat je niet hebt, en wenst te hebben, maar kijk naar wat je al reeds bezit. Vraag een blind persoon wat hij wenst te hebben in het Paradijs, en kijk of hij Paleizen en Hoor Al-Ayn wenst te hebben, of slechts een goed zicht. Laat staan zijn wensen in dit leven.. En die gunst waar hij om wenst, die bezit jij al in dit leven!

Vaak zijn wij zelfs ontevreden over de gunsten die Allah ons schenkt, en klagen er ook nog over. Totdat Allah deze situatie veranderd, en deze gunsten verdwijnen, dan pas zien wij in wat voor goeds we hadden gekregen. De mens vergeet vaak dat hij ooit in de situatie heeft gezeten waarin hij die zegeningen niet had, en hier toen naar verlangde. Zou Allah die zegeningen van hem ontnemen, pas dan word hij eraan herinnerd wat hij daadwerkelijk geschonken kreeg.

Ibn Al-Qayyim, Rahimahu Allah zei: “Vrij vaak word de dienaar van Allah een zegening verleend, maar raakt verveeld en verlangt ernaar het te verruilen voor een andere welke hij claimt beter te zijn. Desondanks onthoud Allah De Barmhartige hem niet van deze zegening, en Hij verontschuldigd hem voor zijn onwetendheid en slechte keuze, totdat de dienaar de zegening niet kan uithouden, voelt zich ontevreden, en klaagt erover. Allah neemt het dan van hem weg. Wanneer hij krijgt wat hij wenste en het grote verschil ziet tussen wat hij hiervoor had en wat hij nu heeft, dan is hij vervuld met zorgen en spijt en hij wenst te hebben wat hij hiervoor had..

Er is niets schadelijker voor de dienaar dan het verveeld raken door de zegeningen van Allah, aangezien hij dit niet als een zegening ziet, noch prijst hij Allah ervoor, noch is hij er blij mee. Maar hij raakt verveeld, klaagt, en beschouwd het als een bron leed. Hij bedenkt zich niet dat deze zaken tot de grote zegeningen van Allah behoren. De meerderheid van de mensen verzetten zich tegen de zegeningen van Allah. Zij ervaren dit niet als zegeningen en bovendien spannen zij zich in en pogen dit weg te drijven vanwege hun onwetendheid en onrecht..” [Al-Fawaaid]

Relativeer de tegenslagen
Helaas zien wij gunsten vaak niet en zijn er niet van bewust, maar wij zien daarentegen wel elke kleine tegenslag in onze leven, en maken deze groter dan hij is. Het kan zelfs zo zijn dat er niet eens sprake is van een tegenslag, en het hier slechts op lijkt, maar dat weerhoudt ons niet van klagen. Een voorbeeld: Abu Talib, de oom van de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam] verkeerde in financiële problemen, en werd hierdoor gedwongen zijn kinderen onder de hoede te stellen van zijn familie leden. En ‘Ali [Radhiya Allahu ‘anhu] kwam onder de hoede van de Profeet. En we weten allemaal wat voor een goeds daaruit kwam, en wat ‘Ali uiteindelijk voor de Ummah heeft mogen betekenen. Maar wat was de oorzaak voor deze grote zegen? Het waren de financiële problemen van Abu Talib. Dit leert ons te vertrouwen op Allah en Zijn Goddelijke Alomvattende Wijsheid. Iets wat een tegenslag lijkt te zijn, kan een grote zegen met zich meedragen. Heb dus vertrouwen, geduld en wees Allah dankbaar.

En kan een tegenslag, hoe groot of klein deze mag zijn, de ultieme gunst die jij hebt gekregen overschaduwen? De gunst van Islam. Weet je dan niet dat jij één van de zeer weinigen bent die deze geweldige gunst heeft gekregen? De Profeet vergeleek de demografische verhouding van de gelovigen met een wit haartje op een zwartte rund. Jij behoort tot dat zeer kleine groepje die dit witte haartje vormen! Allah heeft jou vereerd en onder alle mensen uitgekozen, en met de Islam begunstigd! Hetgeen de mens zal redden van de grootste ramp, en niets anders kan de mens hiervan redden. En niet alleen heeft Allah jou dit geschonken. Mensen en Shayateen willen en proberen dit uit afgunst van jou af pakken, maar Allah beschermd jou tegen deze diefstal, en blijft deze grote gunst ook bij jou bewaren.

En gedenk Allah in tijden van voorspoed, zodat Allah jou niet zal vergeten in tijden van tegenspoed. Het kan niet zo zijn dat we Allah blijven smeken voor verlossing in tegenspoed, en Hem daarna vergeten in voorspoed. En het kan niet zo zijn dat wij tevreden en dankbaar zijn in tijden van voorspoed, en ons ontevreden en ondankbaar van Allah afkeren in tegenspoed. Het kan niet zo zijn dat we de gunsten van deze wereld blijven wensen, en de gunsten van het hiernamaals vergeten.

“En onder de mensen zijn er die Allah op een dunne rand aanbidden. Als hem iets goeds overkomt, is hij daar tevreden mee, maar als hem een beproeving ten deel valt, wendt hij zijn gezicht weer af. Hij verliest de wereld en het Hiernamaals. Dat is het duidelijke verlies.” [Surah Al-Haddj, aya 11]

“Voorwaar, de mens is geschapen met een ongeduldige aard. Als hem kwaad overkomt, zwelgt hij in zelfmedelijden. Maar als hem goed overkomt, is hij inhalig.” [Surah Al-Ma’aridj, aya 19 t/m 21]

“En wanneer de mens tegenslag treft, dan roept hij tot Ons, op zijn zijde liggende, of zittende, of staande, maar wanneer Wij zijn last van hem hebben verwijderd, gaat hij zijn gang, alsof hij Ons nooit vóór de verwijdering van zijn moeilijkheid had aangeroepen.” [Surah Yunus, aya 10]

Vergeet niet dat Allah de bestraffing verhaast en de beloning vertraagd voor de gelovige waarmee Hij het goede heeft, en de beloning verhaast en de bestraffing vertraagd voor de ongelovige. De Moslim wordt op deze wereld bestraft, zodat hij wordt vrij gewaard in het hiernamaals. De Moslim wordt in het eeuwige hiernamaals beloond, in plaats van de wereld waar snel een einde zal komen. Integendeel tot de ongelovige die zijn beloning krijgt op deze eindigende wereld, en zijn bestraffing in het eeuwige hiernamaals. Treur dus niet om wereldse gunsten die aan je neus voorbij gaan, en om de tegenslagen die je moet doorstaan. Plaats deze gegevens in het juiste perspectief.

Anas overleverde dat de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] zei: “Als Allah het goede wenst voor één van Zijn dienaren, dan vervroegt Hij zijn straf voor hem in dit leven. En als Hij vergelding wenst voor één van Zijn dienaren, dan bewaart Hij zijn zonden zodat Hij hem daarmee kan beoordelen op de Dag der Opstanding.” [Verhaalt door At-Tirmidhi]

Zo is er overgeleverd: “Het gebeurt dat Allah een hoge positie voor een bepaalde gelovige heeft bestemd die hij zelf niet kan bereiken. Dus beproeft Allah hem met enige lichamelijke, of materiële rampspoed, of leed in zijn familie waarbij hem het geluk van geduld wordt geschonken. En zo verheft Allah hem tot de hoge positie die Hij oorspronkelijk voor hem had bepaald.” [Abu Dawud en Ahmad]

Abu Hurayrah overleverde ook dat de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] zei: “Telkens wanneer een moslim wordt getroffen door een ziekte of andere zaken, laat Allah daardoor zijn zonden van hem afvallen, net zoals een boom zijn bladeren laat vallen.” [Saheeh Bukhari en Muslim]

Abu Sa’eed Al-Khudri overleverde van de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam]: “Een moslim wordt niet getroffen door moeilijkheden, ziekte, verdriet, zorgen, kwaad of een depressie - zelfs als hij wordt geprikt door een doorn - zonder dat Allah hem zijn zonden daardoor kwijtscheldt.” [Saheeh Bukhari en Muslim]

Abu Hurayrah overleverde dat de Profeet [SalAllahu ‘alayhi wa selam] zei: “Moeilijkheden met betrekking tot hun lichaam, familie en bezittingen blijven de gelovige man en vrouw overkomen, totdat ze Allah ontmoeten zonder de last van zonden.” [Verhaalt door At-Tirmidhi]

“Dachten de mensen dat zij met rust gelaten worden, als zij zeggen ‘Wij geloven’ en dat zij niet op de proef gesteld worden? En voorzeker, Wij hebben degenen voor hen op de proef gesteld.” [Surah Al-‘ankaboet, aya 2, 3]

Een persoon zou zich eerder zorgen moeten maken als hij niet beproeft wordt, en een zorgeloos leven is geschonken. Want wanneer Allah het goede voorheeft met Zijn dienaar dan beproeft hij hem dus, om hem te reinigen van zijn zonden zodat hij zondeloos tegenover Allah komt te staan, en hem hiermee in positie te verheffen, zoals Hij dit deed met de Profeten. De beproevingen zijn dus ook gunsten van Allah! En dit is de piek van dankbaarheid; wanneer je inziet dat de beproevingen ook gunsten zijn. Laten we hier dus naar streven.

Het kan zijn dat een persoon ver verwijderd is van Allah, maar Allah wenst hem naar Zich toe te trekken. Hij sluit dan alle andere wegen voor hem die hem afleiden van Allah. En Hij houd slechts één weg voor hem open, de weg naar Hem toe. De gunsten werden een beproeving voor hem, een afleiding van Allah, dus ontneemt Hij deze. Want wanneer alles ons tegenzit, we alles lijken te verliezen en nergens terecht kunnen met onze zorgen, dan blijft er nog maar één deur open, die van Allah. Allah is degene die ons op deze manier doet herinneren aan Hem, nadat we Hem waren vergeten door alle afleidingen om ons heen. En dit is een grote gunst van Hem, welke onze dankbaarheid vraagt. Beproevingen versterken op deze manier onze relatie met Allah, want in tijden van beproevingen realiseren wij onze grote behoefte aan Hem, en keren we ons ook tot Hem.

Smeek Allah
Vergeet niet dat jij je bevind in het koninkrijk van Allah, jij bent slechts een onderdaan, een dienaar. Het zijn dus niet jouw wensen en wil die hier wet zijn, het is de Wil van Allah. Desondanks schenkt Hij ons uitbundig, en verhoort Hij onze wensen. Dus maak hier gebruik van en vraag Hem van Zijn uitbundigheid. Maar wees niet zoals Iblees die om de wereld wenste, toen hij een laatste kans kreeg om iets van Allah te verzoeken. Hij had om vergiffenis kunnen wensen, maar hij koos voor de dunya.

“Wie de oogst van het hiernamaals wenst, diens oogst doen Wij toenemen. En wie de oogst van het wereldse leven wenst, aan hem geven Wij daarvan, maar hij zal in het Hiernamaals geen aandeel hebben.” [Surah As-Shura, aya 20]

We wensen ijverig om te slagen voor dat examen, we wensen ijverig voor die stageplek of baan, we wensen ijverig voor een huwelijkspartner en kinderen, we wensen ijverig voor een goede gezondheid, al deze zaken ontgaan ons niet. Wij wensen alles wat de wereld te bieden heeft, maar vergeten te smeken naar vergiffenis, de tevredenheid van Allah, Zijn genade en barmhartigheid, Zijn redding en leiding, en Zijn Paradijs. En als we dit doen, dan zal dit niet met dezelfde ijverigheid zijn. Het is een kenmerk van de ongelovige om alleen te wensen naar wat de wereld te bieden heeft, iets waar wij ons helaas ook vaak schuldig aan maken. En zowel de vrome dienaren als de tirannieke ongelovigen krijgen geschonken van deze wereld, maar alleen de vrome dienaar krijgt geschonken van het hiernamaals. Dat zou ons genoeg moeten zeggen.. Dus wens voor datgene wat van grote waarde is.

Sahl ibn Sa’d overleverde van de Profeet [SallAllahu ‘alayhi wa selam]: “Als de waarde van de wereld een vleugel van een mug zou evenaren bij Allah, dan zou Hij geen enkele ongelovige een slok water te drinken geven.” [Saheeh At-Tirmidhi]

En er is overgeleverd: “Deze wereld in vergelijking met het Hiernamaals is alsof één van jullie een vinger in de zee stak en dan zag hoeveel vocht er aan zijn vinger over bleef nadat hij hem terug trok.” [Saheeh Muslim]

En wees vooral niet haastig en ongeduldig, wanneer je smeekbeden niet gelijk verhoord worden. Waarom heeft Allah wel geduld met ons, en geeft ons zoveel tijd om tot Hem terug te keren en berouw te tonen voor onze zonden. Maar geven wij Hem aan de andere kant niet de tijd om onze smeekbeden te verhoren, en geven het al snel op? Geef Hem de tijd, zoals Hij ons de tijd geeft.

Er is overgeleverd van de Profeet [SallAllahu 'alayhi wa selam]: “De smeekbede van een dienaar zal verhoord worden, zolang hij niet vraagt om een zonde of om het verbreken van de familiebanden en zolang hij niet haastig is.” Hierop werd de Profeet gevraagd wat haastig zijn inhoudt. Hij antwoordde: “De dienaar zegt: Ik heb Allaah keer op keer aangeroepen, maar ik zie niet dat het verhoord is. Waarop hij de hoop op verhoring opgeeft en de smeekbede verlaat.” [Saheeh Al-Jami']

Ibn Al-Qayyim, Rahimahu Allah, zei: “En onder de ziekten die de dua kwellen en die de verhoring verhindert, is wanneer een persoon haastig is in het verwachten van verhoring. De verhoring is uitgesteld waardoor hij de hoop opgeeft en de dua verlaat. Hij is als iemand die een zaad plant of een kiem, het dan beschermt en verzorgt, het water geeft, maar wanneer het (geven van vruchten) en het bereiken van volmaking op zich laat wachten, het dan verlaat en hij er niet meer voor zorgt.” [Al-Jawaab Al-Kaafi]

Allah houdt ervan om de smeekbeden van de gelovige dienaar te horen, en dus vertraagd Hij het antwoorden, zodat de dienaar hem blijft smeken, en Hij beloont hem hiervoor. En Allah haat het horen van de smeekbeden van de ongehoorzame ongelovige, en dus verhaast Hij het verhoren ervan, zodat hij Hem niet blijft smeken. Zie dit dus in.